The Fifth Season (album Lafawndah)

Pod koniec czerwca 2020 roku Lafawndah zapowiedziała wydanie 8 września swojego drugiego albumu studyjnego, The Fifth Season za pośrednictwem francuskiej wytwórni Latency. Równocześnie wydała główny singiel z nowego albumu, „You, at the End”^[2]. Fifth Season napisała czytając powieść science fiction Piąta pora roku z cyklu Trylogia Pękniętej Ziemi amerykańskiej pisarki N.K. Jemisin. Tematem powieści jest Bezruch, fikcyjny superkontynent stojący w obliczu katastrofalnych zmian klimatycznych. Do realizacji albumu artystka zatrudniła niewielki zespół składający się z Nathaniela i Theona Crossa (instrumenty dęte), Nicka Weissa (instrumenty klawiszowe) i Valentiny Magaletti (perkusja). Pierwszy utwór z pierwszej strony, „Old Prayer”, pochodzi z kompozycji Lili Boulanger „An Old Buddhist Prayer” z początku XX wieku, drugi – z „Don't Despair” Beverly’ego Glenn-Copelanda, a trzeci, „You, At The End” – z wiersza Kate Tempest^[3].

Lista według Discogs^[1]:

A1.	Old Prayer	4:32
A2.	Don't Despair	5:32
A3.	You, At The End	4:12
B1.	The Stillness	8:06
B2.	L'Imposteur	4:58
B3.	Le Malentendu	5:05
		32:25

Dane według Discogs^[1]:

• Lafawndah – śpiew (utwory: A1, A2, A3, B2, B3)
• Valentina Magaletti – instrumenty perkusyjne (wszystkie utwory oprócz A3)
• Nathaniel Cross – puzon
• Theon Cross – tuba
• Nicolas Weiss – instrumenty klawiszowe (A2)
• autorzy i produkcja – Lafawndah (wszystkie utwory), produkcja – Aaron David Ross (A1), Nicolas Weiss (wszystkie utwory)
• autorzy – Nathaniel Cross (wszystkie utwory oprócz A1), Theon Cross (wszystkie utwory oprócz A1), Valentina Magaletti (A2, B1, B2, B3)
• teksty – Kate Tempest (A3), Lala &ce (B3)
• A1 – oryginał: Lili Boulanger, „Vieille prière bouddhique”, 1917
• A2 – oryginał: Beverly Glenn-Copeland, „Don't Despair”, 1970 (muzyka i tekst)
• A3 – oryginał: Kate Tempest, „The Woman the Boy Became”
• zdjęcie na okładce – Marguerite Humeau, „Venus of Frasassi”

Album otrzymał średnią ocenę 69 na 100 na podstawie 4 recenzji krytycznych w podsumowaniu Album of the Year^[4] oraz 75 na 100 na podstawie 4 recenzji w podsumowaniu Metacritic^[5].

Katie Thomas z Crack Magazine uważa, że „umiejętność reinterpretacji pozostaje najbardziej zaskakującą siłą Lafawndah, z wrażliwymi, awangardowymi przeróbkami dzieł Lili Boulanger („Old Prayer”), Beverly’ Glenn-Copelanda („Don’t Despair”) i Kae Tempest („You, at the End”), a The Fifth Season, „świadectwo teatralnej wizji i wyobraźni Lafawndah, jest jej najbardziej poruszającym dziełem do tej pory”^[6].

Według Elizabeth Leung z Rutgers Radio The Fifth Season „w pewnym sensie wydaje się nieziemski. Jednak Lafawndah buduje intymną świątynię swojej muzyki. Pomimo stosunkowo minimalnego instrumentarium, składającego się głównie z puzonu, tuby i keyboardu, opowiada historię dramatycznej czułości”, a „głębia ostrego wokalu Lafawndah i mglistej kompozycji zachęca słuchacza do poznawania z zaciekawieniem”^[9].

Skye Butchard z magazynu Loud And Quiet jest zdania, że The Fifth Season to „płyta o zaskakującym skupieniu i powściągliwości. Zmiana tempa działa tu dobrze, dając Lafawndah szansę na głębokie zanurzenie się w swojej teatralności i wokalnym blasku z bardziej cierpliwym kontekstem. Jej głos jest urzekający w całym albumie; ostry, uspokajający i podniosły w tych sześciu leniwych utworach”^[7].

„Płyta The Fifth Season jest minimalistyczna, pełna przestrzeni i światła, jakby rozwinięcie jej [Lafawndah] EP-ki z 2018 roku, Le Renard Bleu, nagranej z japońską kompozytorką Midori Takadą” – zauważa Jemima Skala z magazynu Pitchfork. Jej zdaniem na całym albumie Lafawndah „ucieleśnia celową płynność gatunku i roli, która sprawia, że trudno ją zaszufladkować”, Syntetyzuje i ucieleśnia jednocześnie etykiety etykiety «artystki muzyki tanecznej», «kompozytorki» i «wykonawczyni», pozwalając sobie zagubić się w nieograniczonych możliwościach każdej z nich”^[8].

Kiana Mickles z Resident Advisor ocenia, iż album Lafawndah „wydaje się tak samo wciągający jak dobra powieść”^[3].