Tornado (klasa jachtu)

Tornado

Konstruktor	Rodney March
Rok konstrukcji	1967
Kraj pochodzenia	Wielka Brytania
Typ ożaglowania	slup
Grot	16,61 m²
Fok	5,33 m²
Spinaker	25 m²
Długość maksymalna	6,09 m
Długość LWK	5,84 m
Szerokość maksymalna	3,08 m
Wysokość maksymalna	9,08 m
Masa całkowita	155 kg
Typ kadłuba	katamaran
Zanurzenie minimalne	15 cm
Zanurzenie maksymalne	76 cm
Załoga	2
Trapezy	2 (od 2000)
D-PN	59.0
RYA PN	644
Schemat łódki

Tornado – klasa jachtu żaglowego w układzie katamaranu, będący regatową klasa olimpijska od 1976 roku. Został zaprojektowany w 1967 roku przez Rodneya Marcha^[1] z pomocą Terry'ego Pierce'a i Rega White'a specjalnie w celu uzyskania jachtu mającego stać się klasą olimpijską. Od tego czasu zbudowano na świecie ponad 4800 jachtów klasy Tornado.

Zdolna osiągać prędkości powyżej 30 węzłów z wiatrem i 18 węzłów na wiatr, klasa Tornado jest często określana jako "żeglarska Formuła 1".

Oprócz udoskonaleń technicznych w technologii kadłuba, żagla, drzewców, lepszych bloków i linii - Tornado pozostało niezmienione od początków do początku lat 90. Następnie, w wyniku rosnącej popularności innych, mniejszych katamaranów, klasa Tornado podjęła znaczący program rozwojowy w 1993 roku. Było to szczególnie odpowiedzią na prośbę IYRU o poszukiwanie sposobów na poprawę świadomości publicznej i medialnej żeglarstwa, a po drugie, aby odpowiedzieć potencjalnym pretendentom do roli "najlepszego kata".