Toro (gryzoń)
| Isothrix | |||
| J.A. Wagner, 1845[1] | |||
![]() Toro żółtociemieniowy (I. bistriata) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
toro | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Isothrix bistriata J.A. Wagner, 1845 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Toro[3] (Isothrix) – rodzaj ssaków z podrodziny kolczaków (Echimyinae) w obrębie rodziny kolczakowatych (Echimyidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ekwadorze, Kolumbii, Wenezueli, Gujanie Francuskiej, Surinamie, Gujanie, Brazylii i Peru[4][5][6].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 170–292 mm, długość ogona 168–271 mm; masa ciała 300–530 g[5][7].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1845 roku niemiecki paleontolog i zoolog Johann Andreas Wagner w artykule zatytułowanym Diagnozy niektórych nowych gatunków gryzoni i nietoperzy, opublikowanym w czasopiśmie „Archiv für Naturgeschichte”[1]. Wagner wymienił trzy gatunki – Isothrix bistriata J.A. Wagner, 1845, Isothrix pagurus J.A. Wagner, 1845 i Isothrix pachyura J.A. Wagner, 1845 – nie wskazując gatunku typowego; gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie)[8] Isothrix bistriata J.A. Wagner, 1845 (toro żółtociemieniowy).
Etymologia
- Isothrix: gr. ισος isos ‘równy, podobny’; θριξ thrix, τριχος trikhos ‘włosy’[9].
- Lasiuromys: gr. λασιος lasios ‘włochaty, kudłaty’; ουρα oura ‘ogon’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Lasiuromys villosus Deville, 1852 (= Isothrix bistriata J.A. Wagner, 1845).
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[11][7][4][3]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[3] | Podgatunki[5][4][7] | Rozmieszczenie geograficzne[5][4][7] | Podstawowe wymiary[5][7][a] | Status IUCN[12] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Isothrix barbarabrownae | B.D. Patterson & Velazco, 2006 | toro barwnoogonowy | gatunek monotypowy | endemit Peru: strefa kulturalna w Parku Narodowym Manú; zakres wysokości: około 1850 m n.p.m. | DC: brak danych DO: brak danych MC: brak danych |
DD | |
| Isothrix orinoci | O. Thomas, 1899 | toro orinocki | gatunek monotypowy | górne biegi rzek Orinoko i Casiquiare od skrajnie wschodniej Kolumbii i południowej Wenezueli; zakres wysokości: 100–1600 m n.p.m. | DC: 21–26 cm DO: 16,8–28 cm MC: brak danych |
DD | |
| Isothrix negrensis | O. Thomas, 1920 | toro nadrzeczny | gatunek monotypowy | wschodnia Kolumbia i północno-zachodnia Brazylia przez obszar dorzecza rzeki Rio Negro, na południe od rzeki Amazonka od dolnego biegu rzeki Juruá na wschód do pobliża rzeki Madeira; zakres wysokości: 0–200 m n.p.m. | DC: 20–29 cm DO: 18,2–27 cm MC: brak danych |
LC | |
![]() |
Isothrix bistriata | J.A. Wagner, 1845 | toro żółtociemieniowy | gatunek monotypowy | zachodnia część Niziny Amazonki we wschodniej Ekwadorze, wschodnim Peru, zachodniej Brazylii i północnej Boliwii; prawdopodobnie północno-wschodnia Kolumbia; zakres wysokości: 100–250 m n.p.m. | DC: 21–27 cm DO: 21–27 cm MC: 300–530 g |
LC |
| Isothrix pagurus | J.A. Wagner, 1845 | toro gładki | gatunek monotypowy | endemit Brazylii: od lewego brzegu dolnego biegu rzeki Rio Negro do ujścia rzeki Pitinga i od dolengo biegu rzeki Madeira do dlonego biegu rzeki Tapajós; zakres wysokości: 0–115 m n.p.m. | DC: 17–23 cm DO: 17–23 cm MC: brak danych |
LC | |
| Isothrix sinnamariensis | Vié, Volobouev, J.L. Patton & Granjon, 1996 | toro szczotkoogonowy | gatunek monotypowy | Gujana Francuska na południowy zachód do południowego Surinamu i Gujany; zakres wysokości: 0–270 m n.p.m. | DC: – cm DO: – cm MC: – g |
LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, DD – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia.
Uwagi
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
- 1 2 J.A. Wagner. Diagnosen einiger neuen Arten von Nagern und Handflüglern. „Archiv für Naturgeschichte”. 11 (1), s. 145, 1845. (niem.).
- ↑ Ch.J.S.-C. Deville. Notice sur le genre Dactylomys, et établissement d’un genre nouveau, le Lasiuromys, provenant de l’expédition de M. de Castelnau. „Revue et Magasin de Zoologie pure et Appliquée”. 2e Série. 4, s. 357, 1852. (fr.).
- 1 2 3 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 293–294. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 576. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 3 4 5 P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 621–622. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Isothrix. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-23].
- 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 371. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ E.A. Goldman. Notes on the genera Isothrix Wagner and Phyllomys Lund. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 29, s. 125–126, 1916. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 354.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 365.
- ↑ C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-05-09]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Isothrix – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-05-09]. (ang.).
Bibliografia
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
.jpg)
