Transit 4A
 Satelity Transit 4A, Injun 1 oraz umieszczony na szczycie kulisty Solrad 3 | |
| Indeks COSPAR |
1961-015A |
|---|---|
| Indeks NORAD |
00116 |
| Zaangażowani |
US Navy (Naval Research Laboratory), Uniwersytet Johnsa Hopkinsa |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
881 km |
| Apogeum |
998 km |
| Okres obiegu |
103,82 min |
| Nachylenie |
66,81° |
| Mimośród |
0,007989 |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
29 czerwca 1961 04:22 UTC |
| Wymiary | |
| Kształt |
cylindryczny |
| Wymiary |
śr. 1,09 m; wys. 0,79 m |
| Masa całkowita |
79 kg |
Transit 4A – amerykański technologiczny satelita wojskowy, który testował system nawigacji dla okrętów podwodnych US Navy przenoszących pociski balistyczne typu UGM-27 Polaris. Na pokładzie umieszczono pierwszy, eksperymentalny radioizotopowy generator termoelektryczny, SNAP-3A, w ramach testów nowych źródeł energii. Wraz ze statkiem wyniesiono również satelity Solrad 3 i Injun 1.
Misję finansowało Naval Research Laboratory (NRL) z ramienia US Navy. Statek zbudowało NRL i Johns Hopkins University.
Satelita pozostaje na orbicie okołoziemskiej, której żywotność szacuje się na 600 lat.
.jpg){kind=spacer}
Budowa i działanie
Statek miał kształt cylindryczny. Ścianę boczną stanowił dwudziestodwuścian. Prawie całą powierzchnię pokrywały ogniwa słoneczne ładujące akumulatory NiCd. Statek posiadał system zmniejszający prędkość obrotową (do 10 obr./min.) – wypuszczał dwa ciężarki umieszczone na długim drucie, które po zmniejszeniu ruchu wirowego, były odrzucane. Posiadał pamięć stałą. Dane mógł przesyłać również w czasie rzeczywistym.
SNAP-3A
SNAP-3A (ang. Systems for Nuclear Auxiliary Power – system dodatkowego zasilania jądrowego) to pierwszy przetestowany w kosmosie, prototypowy radioizotopowy generator termoelektryczny; ważył 2 kg i wytwarzał 2,7 W energii elektrycznej bezpośrednio z rozpadu promieniotwórczego 238Pu.
Bibliografia
- NSSDCA Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)