Tryfylin
 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
LiFePO4 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
4–5 |
| Przełam |
nierówny, muszlowy |
| Łupliwość |
dobra według (100) |
| Pokrój kryształu |
kryształy słupkowe, skupienia ziarniste lub zbite |
| Układ krystalograficzny |
rombowy |
| Topliwość |
łatwo topliwy |
| Gęstość |
3,4–3,6 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
niebieskoszary, zielonkawoszary, brązowy |
| Rysa |
szarobiała |
| Połysk |
tłusty |
Tryfylin – minerał z gromady fosforanów, w którym kationami są jony litu i żelaza na II stopniu utlenienia[1][2]. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa została nadana w 1834 r. przez Johanna Nepomuka von Fuchsa[2]. Pochodzi od greckich słów tri = trzy oraz fýlon = rodzina[3], gdyż sądzono wówczas, że minerał ten zawiera 3 kationy, Li, Fe i Mn[2].
Właściwości
- Rozpuszcza się w kwasach.
- Jest przezroczysty lub przeświecający.
Występowanie
Występuje jako składnik pegmatytów obok takich minerałów jak: amblygonit, spodumen, kasyteryt czy beryl.
Występowanie na świecie: Niemcy – Hühnerkobel (Las Bawarski) i Hagendorf, Czechy – Přibyslavice, Portugalia – Mangualde, Szwecja – Norrö, USA – Newport w New Hampshire, Namibia – Karibib.
Przypisy
- ↑ Triphylite [online], www.webmineral.com [dostęp 2019-05-29].
- 1 2 3 Triphylite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2019-05-29] (ang.).
- ↑ Rudolf Ďuda, Luboš Rejl, Wielka encyklopedia minerałów, Wydawnictwo Elipsa 2, 1994, ISBN 978-83-86013-00-5.
Bibliografia
- Rudolf Ďuda, Luboš Rejl, Wielka encyklopedia minerałów, Wydawnictwo Elipsa 2, 1994, ISBN 978-83-86013-00-5.