Turak białoczuby
| Tauraco leucolophus[1] | |||
| (Heuglin, 1855) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
turak białoczuby | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Turak białoczuby[4] (Tauraco leucolophus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae) występujący w Afryce Środkowej. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5]. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie w piórach unikatowych barwników: zielonej turakowerdyny i czerwonej turacyny, niespotykanych u prawie żadnych innych zwierząt[6].
Zasięg występowania
Na zachodzie sięga wschodniej Nigerii i północnego Kamerunu, dalej na wschód występuje w południowej części Czadu i na większości obszaru Republiki Środkowoafrykańskiej, następnie obejmuje zasięgiem południowo-zachodnią i południową część Sudanu Południowego oraz graniczące z nim północno-wschodnie pogranicze Demokratycznej Republiki Konga. Najdalej na południe i wschód wysunięte obszary turak białoczuby zajmuje nad Jeziorem Wiktorii: w Ugandzie, którą zamieszkuje niemal w całości oraz w zachodnich regionach Kenii[2][3]. Spotykany jest od 100 do 2200 m n.p.m.[7]
Morfologia
Długość ciała: około 38 cm, masa ciała 140–230 g[8].
Podobnie jak u innych turaków w ubarwieniu przeważają barwy zielona i niebieska, z przewagą tej ostatniej. Zielona jest pierś, niebieskie są skrzydła, ogon i brzuch. Lotki jaskrawoczerwone, niemal niewidoczne w czasie spoczynku, w locie ukazują się w pełnej krasie. Głowa wraz z czubem w większej części biała, tylko czoło barwy granatowej. Wokół oka czerwona, naga skóra. Dziób dość duży, barwy żółtej[7].
Ekologia i zachowanie
Biotop
Lasy galeriowe i bardziej otwarte lasy lub suche zarośla na obrzeżach sawann[9].
Pożywienie
Głównie pokarm roślinny: owoce, a także liście, kwiaty i pąki, rzadziej drobne stawonogi.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje turaka białoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[3].
Przypisy
- ↑ Tauraco leucolophus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 White-crested Turaco (Tauraco leucolophus). IBC: The Internet Birds Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
- 1 2 3 Tauraco leucolophus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Musophaginae Lesson, 1828 - turaki (wersja: 2020-05-27). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-20].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Turacos, bustards, cuckoos, mesites, sandgrouse. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-20]. (ang.).
- ↑ Mały słownik zoologiczny. Ptaki T.II. Przemysław Busse (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 304. ISBN 83-214-0043-4.
- 1 2 White-crested Turacos. Avian Web. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
- ↑ White-crested turaco. [w:] Belfast Zoo [on-line]. [dostęp 2020-08-20]. (ang.).
- ↑ White-crested Turaco. Turacos.org. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).