Turak czerwonoczuby
| Tauraco rossae[1] | |||
| (Gould, 1852) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
turak czerwonoczuby | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
![]() | |||
| Zasięg występowania | |||
![]() Kraje, na terenie których występuje turak czerwonoczuby | |||
Turak czerwonoczuby[3] (Tauraco rossae) – gatunek dużego ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Taksonomia
Gatunek ten bywa umieszczany w rodzaju Musophaga[1][2]. Nie wyróżnia się podgatunków[4].
Występowanie
Zasięg występowania obejmuje Afrykę Środkową, głównie Demokratyczną Republikę Konga, Zambię, Angolę, Malawi oraz Tanzanię[5]. Izolowane populacje spotykane są także w północno-wschodnim Gabonie i Kamerunie[5].
Morfologia

Długość ciała około 52 cm[5]. Upierzenie purpurowo-niebieskie z czerwonymi lotkami oraz czubkiem na głowie[5]. Dziób wraz z maską na przodzie głowy zachodzącą na oczy w kolorze żółtym[5]. Brak dymorfizmu płciowego[5].
Ekologia i zachowanie
Biotop
Zamieszkuje gęste wilgotne lasy równikowe[5].
Tryb życia
Ptak przystosowany do życia w konarach drzew – doskonale skacze i biega po gałęziach[5]. Często żeruje w stadach liczących do kilkunastu ptaków[5].
Pożywienie
Lęgi
Para ptaków buduje gniazdo z patyków przez okres około 1 tygodnia w trudno dostępnym miejscu, ukrytym wśród pnączy[5]. Samica składa do gniazda 1 lub 2 kremowobiałe jaja[5]. Wysiadywaniem jaj zajmuje się zarówno samica jak i samiec, często zmieniając się w ciągu dnia[5]. Młode opuszczają gniazdo po około 25 dniach[5]. W całym tym okresie ptaki bronią swojego terytorium i są w stanie przegonić nawet ptaki drapieżne[5].
Status i zagrożenia
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje turaka czerwonoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale według doniesień gatunek ten jest częsty lub pospolity w większości jego zasięgu. Ze względu na brak istotnych zagrożeń czy dowodów na spadki liczebności globalny trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[2].
Przypisy
- 1 2 Musophaga rossae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- 1 2 3 4 Musophaga rossae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Musophaginae Lesson, 1828 - turaki (wersja: 2020-05-27). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-08-28].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-08-29]. (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 David Alderton, Encyklopedia ptaków świata, Warszawa: Wydawnictwo Dragon, 2020, s. 274, ISBN 978-83-8172-650-4 (pol.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

