Turzyca drżączkowata

Turzyca drżączkowata
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca drżączkowata

Nazwa systematyczna
Carex brizoides L.
Cent. Pl. I: 31 (1755)[3]

Turzyca drżączkowata (Carex brizoides L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje w kontynentalnej części Europy od Hiszpanii po zachodnią Rosję[3]. W Polsce rozpowszechniona na południu i bardzo rozproszona na nielicznych stanowiskach w części środkowej i północnej[4].

Morfologia

Kwiatostan
Pokrój
Roślina trwała, Wysokości 25–60 (100) cm, o długim, płożącym się kłączu.
Łodyga
Początkowo wzniesiona, później łukowato wygięta, wiotka, u góry szorstka, na przekroju ostro trójkanciasta, w okresie kwitnienia przeważnie krótsza od liści, u podstawy objęta jasnobrązowymi bezlistnymi pochwami.
Liście
Blaszki liściowe trawiastozielone, zaostrzone, wiotkie, często zwisające, 1,5–3 mm szerokości, płaskie lub rynienkowate, na brzegach i na nerwie środkowym szorstkie.
Kwiaty
Kwiatostan kłosowaty, 2–4 cm długości, składający się z 4–8 (16) mniej lub bardziej gęsto ustawionych kłosów. Wszystkie kłosy jednakowe, 8–9 mm długości, przeważnie trochę skrzywione, u podstawy z kwiatami męskimi, u góry z żeńskimi. Przysadki wąsko wydłużone lub jajowate, dość tępe, 1,5 mm szerokości, białawo połyskujące, z zielonym grzbietem, później żółtawe. Kwiaty męskie z 3 pręcikami, żeńskie ze słupkiem o 2 znamionach. Pęcherzyki zielone lub żółtawe, wąsko lancetowate, odstające, wyraźnie dłuższe od przysadek, 3 (4) mm długości, 1 mm szerokości, silnie ścieśnione, z dzióbkiem, do wierzchołka wąsko oskrzydlone, niewyraźnie unerwione. Kwitnie od maja do czerwca.
Owoce
Orzeszki wydłużone lub jajowate, płaskie, długości do 2 mm, szerokości 1 mm.

Występowanie

Wilgotne lasy liściaste, olsy, brzegi lasów i polany. Na glebach z wodą stagnującą lub podsiąkającą.

Pozostałe informacje

Występuje niekiedy płatami. Niegdyś używano jej w tapicerce jako „trawy morskiej”, zamiast zostery morskiej (Zostera marina) do wypełniania materaców i wyściełania mebli.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
  3. 1 2 Carex brizoides L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-28].
  4. ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 120, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.

Bibliografia

  • Jürke Grau, Bruno P. Kremer, Bodo M. Möseler, Gerhard Rambold, Dagmar Triebel: Gräser. Monachium: Mosaik Verlag GmbH, 1984.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.