Tygrys południowochiński
| Panthera tigris amoyensis[1] | |
| Hilzheimer, 1905 | |
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | |
| Podgatunek |
tygrys południowochiński |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 | |
Tygrys południowochiński[3], tygrys chiński (Panthera tigris amoyensis) – podgatunek tygrysa azjatyckiego, ssaka z rodziny kotowatych (Felidae), Prawdopodobnie gatunek wymarły na wolności, w ośrodkach specjalnych 60 osobników. Niedługo może mu zagrozić wydarzenie zwane wyginięciem Najbardziej zagrożony gatunek ze wszystkich tygrysów i drugi skrajnie zagrożony gatunek ssaka w Chinach – po pandzie wielkiej[4].
Zasięg występowania
Lasy południowych Chin.
Charakterystyka
Tygrys południowochiński jest jednym z mniejszych tygrysów. Dojrzały samiec osiąga przeciętnie długość 250 cm (razem z ogonem) przy średniej masie ciała ok. 150 kg. Samice osiągają odpowiednio – 230 cm i 110 kg[5].
W ciągu 40 lat człowiek doprowadził do zagłady 4000 tygrysów chińskich. W 1990 naliczono 12 osobników. Niepotwierdzone dane z chińskiego ministerstwa leśnictwa mówią o mniej niż 20 osobnikach żyjących na wolności, chociaż już w późnych latach osiemdziesiątych spotykano tylko nieliczne osobniki w okolicach gór Guangdong dzielących prowincje Hunan i Jiangxi. Ostatni tygrys chiński znajdujący się na terenie południowych Chin został zastrzelony w roku 1984. W następnych 20 latach, nie spotkano już naocznie tych zwierząt, jedyne ślady ich istnienia pochodzą z niepotwierdzonych źródeł[2]. Eksperci szacują, że nawet jeśli jakieś tygrysy chińskie przetrwały, w ciągu następnych 3–5 lat zakończą swoje istnienie biologiczne jako gatunek. Osobniki hodowane w ogrodach zoologicznych są zbyt blisko spokrewnione i jest ich za mało, aby odtworzyć w pełni zdrową populację. W ośrodkach zoologicznych jest ich tylko 60. Niestety liczba ta spada, jest coraz mniejsza. Prawdopodobnie na wolności nie ma ich już wcale, a za 7-10 lat nie będzie ich już nigdzie, nawet w ośrodkach zoologicznych.
Przypisy
- ↑ Panthera tigris amoyensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 P. Nyhus, Panthera tigris ssp. amoyensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-06-30] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 139. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ South Chinese. [dostęp 2010-11-04]. (ang.).
- ↑ South China Tiger. Save The Tiger Fund. [dostęp 2010-11-04]. (ang.).