Ułudka wiosenna
![]() | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ułudka wiosenna | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Omphalodes verna Moench. Methodus 420. 1794 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Ułudka wiosenna (Omphalodes verna Moench) – gatunek rośliny należący do rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Pochodzi ze środkowej i południowo-wschodniej Europy[3]. Jest uprawiana w wielu krajach jako roślina ozdobna (w Polsce rzadko), czasami dziczeje z upraw[4].
Morfologia i biologia

- Pokrój
- Bylina o częściowo zimozielonych liściach, hemikryptofit i wysokości do ok. 20 cm[5][4].
- Liście
- Część liści w różyczce liściowej. Są pojedyncze, sercowato-jajowate, duże, długoogonkowe[4].
- Kwiaty
- Zebrane w luźne szczytowe grona. U typowej formy są jasnoniebieskie z białym oczkiem (złożonym z białych osklepek). Mają średnicę 7–15 mm i z wyjątkiem najniższego nie posiadają przysadek[6]. Łatki korony są krótkie i stępione[4].
Biologia
Zastosowanie i uprawa
Nadaje się jako roślina okrywowa lub do alpinarium. Może być uprawiana w strefach 6–9, w rejonach zimniejszych wymaga okrycia na zimę[5]. Oprócz typowej formy uprawiane są kultywary różniące się kolorem kwiatów, wielkością. Gleba powinna być stale wilgotna i przepuszczalna. Rozmnaża się przez wysiew nasion wczesną wiosną wprost do gruntu, lub jesienią przez podział[5].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-22] (ang.).
- 1 2 Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
- 1 2 3 4 5 Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- 1 2 3 Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
- ↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Identyfikatory zewnętrzne:
- BioLib: 40729
- EoL: 486639
- EUNIS: 161923
- FloraWeb: 3903
- GBIF: 2926048
- iNaturalist: 165840
- IPNI: 119508-1
- ITIS: 504015
- NCBI: 203754
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2390279
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:119508-1
- Tela Botanica: 44677
- identyfikator Tropicos: 4002440
- USDA PLANTS: OMVE
- IRMNG: 10974206
- CoL: 74KWQ
