USCGC Polar Star (WAGB-10)

USCGC Polar Star (WAGB-10)

Klasa	lodołamacz
Typ	Polar
Historia
Stocznia	Lockheed Shipbuilding and Construction Company
Położenie stępki	15 maja 1972
Wodowanie	17 listopada 1973
US Coast Guard
Wejście do służby	17 stycznia 1976
Los okrętu	w służbie
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 11 037 ton pełna: 13 842 tony
Długość	122 m
Szerokość	25,45 m
Zanurzenie	9,4 m
Napęd
siłownia w układzie CODLOG 6 x silników wysokoprężnych ALCO 251V-16F o mocy 3000 KM każdy, 3 x turbiny gazowe Pratt & Whitney GG4 o mocy 25 000 KM każda napędzające trzy linie wałów z śrubami nastawnymi
Prędkość	18 węzłów, 3 węzły w lodzie o grubości do 1,8 m
Zasięg	16 000 mil morskich przy prędkości 18 węzłów 28 275 mil morskich przy prędkości 13 węzłów
Wyposażenie lotnicze
lądowisko i hangar dla dwóch śmigłowców Aérospatiale HH-65 Dolphin
Załoga	138 oficerów i marynarzy oraz do 35 naukowców

USCGC Polar Star (WAGB-10) – lodołamacz typu Polar, zbudowany w latach 70. XX wieku dla amerykańskiej straży wybrzeża w stoczni Lockheed Shipbuilding and Construction Company. Pierwsza jednostka serii. Lodołamacz stacjonuje na co dzień stacjonowały w Seattle, w stanie Waszyngton i wraz z USCGC „Healy” (WAGB-20), są jedynymi lodołamaczami formacji zdolnymi do operowania w Arktyce i Antarktydzie.

Projekt lodołamaczy typu Polar narodził się na przełomie lat 60. i 70 XX. W sierpniu 1971 roku oficjalnie przyznano kontrakt stoczni Lockheed Shipbuilding and Construction Company z Seattle w stanie Waszyngton na opracowanie i wybudowanie ciężkich lodołamaczy zdolnych do operowania po wodach Arktyki i Antarktydy. W służbie amerykańskiej straży wybrzeża miały zastąpić wysłużone jednostki z lat 40. i 50. XX wieku, jak na przykład lodołamacze typu Wind i lodołamacz USCGC „Glacier” (WAGB-4)^[1]. Budowa pierwszego lodołamacza rozpoczęła się w 1972 roku^[2].

Ograniczenia budżetowe sprawiły, że w latach 1972–1978 zbudowano jedynie dwie jednostki – USCGC „Polar Star” (WAGB-10) oraz USCGC „Polar Sea” (WAGB-11). Ich portem macierzystym było Seattle w stanie Waszyngton^[2][3]. Stępkę pod budowę „Polar Star” położono 15 maja 1972 roku, zaś kadłub zwodowano 17 listopada 1973^[2].

Lodołamacz rozpoczął służbę 17 stycznia 1976 roku. Już w maju i na początku czerwca 1976 roku „Polar Star” rozpoczął serię testów w regionach arktycznych w ramach operacji „Arctic West Summer” (AWS76). W trakcie tych testów doszło do awarii lewej śruby napędowej. W późniejszym czasie okazało się, że uszkodzeniu uległa również prawa śruba. W celu uśnięcia usterki zdemontowano je z wałów napędowych, co ujawniło poważne wady łączników, łożysk i sworzni. Chociaż środkowa śruba napędowa działała, również wykazywała pierwsze oznaki zużycia. Problemy utrzymywały się przez kilka kolejnych lat, zaś USCG dokonała reklamacji u producenta, który zobowiązał się usunąć stwierdzone usterki^[4][5]. W kolejnych latach lodołamacz wielokrotnie uczestniczył w wielu wyprawach, między innymi w misji „Deep Freeze”, która dostarcza niezbędne zasoby – żywność, paliwo oraz materiały eksploatacyjne – do antarktycznych placówek^[6].

W 2006 roku „Polar Star” został przeniesiony do rezerwy, uzyskując status „Commission-Special”. W praktyce oznaczało to, że lodołamacz był dopuszczony do ograniczonej służby, zaś na jego pokładzie operowała jedynie szkieletowa załoga. Lodołamacz wymagał również przeprowadzenia remontu, a w obliczu cięć budżetowych, „Polar Star” skierowano na remont dopiero w 2009 roku. Prace zrealizowano w latach w latach 2010–2012, a w 2013 roku „Polar Star” powrócił do służby operacyjnej. W 2014 roku ponownie operował w ramach misji „Deep Freeze”^[7][8][9].

Lodołamacz „Polar Star” wchodzi w ostatni etap swojej służby i w marcu 2025 roku rozpoczął się ostatni z pięciu planowanych remontów w ramach programu przedłużenia okresu eksploatacji (SLEP). Po jego zakończeniu, lodołamacz pozostanie w służbie do około 2030 roku^[10]. Podobne prace realizowano we wcześniejszych latach^[11]. Następcą będą duże lodołamacze budowane w ramach programu Polar Security Cutter^[12]. Lodołamacz wraz z nowszym USCGC Healy (WAGB-20) odpowiada też za ochronę obszarów morskich Stanów Zjednoczonych w Arktyce^[13].