USS Corwin (1849)
| Typ | |
|---|---|
| Historia | |
| Wodowanie |
1849 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
1861 |
| Wycofanie ze służby |
1865 |
| Los okrętu |
Po wojnie zwrócony Departamentowi Skarbu USA |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
340 ton |
| Długość |
125 stóp |
| Zanurzenie |
10 stóp |
| Napęd | |
| Silnik parowy | |
| Uzbrojenie | |
| Dwa działa 32 funtowe, dwa działa 12 funtowe | |
| Załoga |
70 osób |
USS Corwin – był okrętem parowym przejętym przez Marynarkę Unii podczas Wojny secesyjnej. Używany podczas wojny do patrolowania wód Konfederacji aby blokować możliwość handlu morskiego.
Okręt U.S. Coast Survey przekazany do Union Navy
„Corwin” był kanonierką bocznokołową, drewnianym okrętem parowym zbudowanym w Filadelfii w Pensylwanii dla U.S. Coast Survey w 1849 roku. Przeniesiony do U.S. Revenue Service w kwietniu 1861. Ponownie przeniesiony do Departamentu Marynarki do specjalnego przeznaczenia we wrześniu 1961 roku pod dowództwem porucznika Thomasa S. Phelpsa.
Przydzielony do Blokady Północnego Atlantyku
Jednostka o wyporności 340 ton została uzbrojona w dwa średnie działa 32 funtowe oraz dwa 12 funtowe. Patrolowała wybrzeże Karoliny Północnej. W dniu 14 listopada 1861 „Corwin” odparł CSS „Curlew” w Estuarium Hatteras Inlet[1]. Pierwszego kwietnia 1862 roku wstąpił do North Atlantic Blockading Squadron do służby w Hampton Roads i wodach przyległych. W dniu 13 lipca wycofany i przeniesiony do prac badawczych na rzece Potomak.
„Corwin” udzielał skutecznej pomocy parowcowi „Quinnebaug”, który utknął na mieliźnie w pobliżu Beaufort w Karolinie Północnej 22 lipca 1865.
Powojenny zwrot jednostki do U.S. Coast Survey
Statek zwrócono do U.S. Coast Survey, Departament Skarbu po wojnie.