Udo Kießling
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1955 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja |
obrońca | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Uchwyt |
lewy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Udo Kießling (ur. 21 maja 1955 w Crimmitschau) – niemiecki hokeista grający na pozycji obrońcy, reprezentant kraju, olimpijczyk.
Jeden z najlepszych hokeistów w historii niemieckiego hokeja na lodzie. Reprezentował barwy: SC Riessersee, Augsburgera EV, EV Rosenheim (awans do Bundesligi), dwukrotnie Kölner EC (6-krotny mistrz Niemiec), dwukrotnie Düsseldorfer EG, Minnesota North Stars, EV Füssen oraz EV Landshut. Z reprezentacją RFN/Niemiec 5-krotnie uczestniczył w zimowych igrzyskach olimpijskich (1976 – brązowy medal[1], 1980, 1984, 1988, 1992), 15-krotnie uczestniczył w mistrzostwach świata oraz w Canada Cup 1984.
Był także nagradzany indywidualnie: czterokrotny zdobywca Trofeum Leonharda Waitla – dla najlepszego obrońcy w Bundeslidze, trzykrotny Hokeista Roku, 15-krotnie wybierany do Drużyny Gwiazd Bundesligi, wybrany do Drużyny Gwiazd mistrzostw świata, członek Galerii Sławy IIHF (1997) – jako jeden z trzynastu niemieckich hokeistów (2000), członek Galerii Sławy Niemieckiego Hokeja na Lodzie[1][2]. Ma także w reprezentacji Niemiec zastrzeżony numer (numer 4).
Wczesne życie
Udo Kießling urodził się w Crimmitschau (ówczesne NRD), jako syn Gerharda (1922–2017), reprezentanta NRD, potem selekcjonera reprezentacji NRD i reprezentacji RFN. W 1957 roku uciekł wraz z rodziną do Berlina Zachodniego, jednak naukę jazdy na łyżwach (ojciec przywiózł je z Kanady) rozpoczął w 1958 roku w Krefeld, gdzie jego ojciec trenował Preussen Krefeld[3]. W młodości grał w tym klubie, nawet, gdy ojciec został trenerem Eintrachtu Frankfurt.
Kariera
Udo Kießling karierę sportową rozpoczął w 1972 roku w SC Riessersee wraz z Ignazem Berndanerem, z którym w 1973 roku zadebiutował na mistrzostwach świata 1973, kiedy wówczas selekcjonerem reprezentacji RFN był ojciec Kießlinga, Gerhard. Po sezonie 1972/1973 przeniósł się do Augsburgera EV, jednak po sezonie 1973/1974 przeniósł się wraz z ojcem do występującego w 2. Bundeslidze EV Rosenheim, z którym w sezonie 1974/1975 wywalczyli awans do Bundesligi.
Po sezonie 1975/1976, przenieśli się do Kölner EC, z którym dwukrotnie zdobył mistrzostwo Niemiec (1977, 1979), zajął 3. miejsce w Bundeslidze w sezonie 1977/1978 (Gerhard Kießling w sezonie 1977/1978 trenował Berliner SC), dwukrotnie zdobył Trofeum Leonharda Waitla (1977, 1979) oraz trzykrotnie został wybierany do Drużyny Gwiazd Bundesligi (1977–1979), a w 1977 roku został wybrany Hokeistą Roku. Następnie przenieśli się do Düsseldorfer EG, w którym przebywali do końca sezonu 1981/1982. W tym okresie dwukrotnie zdobył wicemistrzostwo Niemiec (1980, 1981) w sezonie 1979/1980 zdobył Trofeum Leonharda Waitla oraz dwukrotnie był wybierany do Drużyny Gwiazd Bundesligi (1980–1982).
Wkrótce został zauważony przez działaczy klubu ligi NHL, Minnesota North Stars, w barwach którego 13 marca 1982 roku, w wygranym 3:2 meczu wyjazdowym z St. Louis Blues rozegrał swój jedyny mecz w lidze NHL, w którym spędził 2 minuty na ławce kar[4], będąc tym samym pierwszym niemieckim zawodnikiem występującym w tej lidze[5][6].
Potem wraz z ojcem przeniósł się do EV Füssen, którego zawodnikami byli również dwaj Polacy: Justyn Denisiuk oraz Bogusław Maj. W sezonie 1982/1983 został wybrany do Drużyny Gwiazd Bundesligi, jednak klub w rundzie zasadniczej zajął ostatnie, 10. miejsce w tabeli ligowej, w związku z czym przystąpił do rundy spadkowej, w której zajęli 3. miejsce, tym samym spadając do 2. Bundesligi, po czym Kießling wrócił do Kölner EC, z którym czterokrotnie zdobył mistrzostwo Niemiec (1984, 1986–1988), wicemistrzostwo Niemiec w sezonie 1990/1991, trzykrotnie zajął 3. miejsce w Bundeslidze (1985, 1989, 1990), zdobył Trofeum Leonharda Waitla w sezonie 1984/1985, dwukrotnie został wybrany Hokeistą Roku (1984, 1986) oraz 8-krotnie był wybierany do Drużyny Gwiazd Bundesligi (1984–1991). Z klubu odszedł po sezonie 1991/1992.
Następnie został zawodnikiem EV Landshut, z którym w 1995 (pierwszy sezon nowo utworzonej ligi DEL) zdobył Wicemistrzostwo Niemiec. 7 stycznia 1996 roku, w wygranym 5:2 meczu domowym z Schwenninger Wild Wings rozegrał swój 1000. mecz w najwyższej klasie rozgrywkowej w Niemczech[7], a po sezonie 1995/1996 z powodu kontuzji zakończył karierę sportową.
Łącznie Bundeslidze/lidze DEL, w fazie zasadniczej rozegrał 898 meczów, w których zdobył 781 punktów (308 goli, 473 asysty) oraz spędził 1339 minut na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 139 meczów, w których zdobył 106 punktów (40 goli, 66 asyst) oraz spędził 202 minuty na ławce kar, w 2. Bundeslidze, w fazie zasadniczej rozegrał 34 mecze, w których zdobył 38 punktów (20 goli, 18 asyst) oraz spędził 73 minuty na ławce kar, w lidze NHL, w fazie zasadniczej rozegrał 1 mecz, w którym spędził 2 minuty na ławce kar.
Kariera reprezentacyjna
Udo Kießling w latach 1973–1992 w reprezentacji RFN/Niemiec rozegrał 321 meczów (rekord, do 2003 roku rekord świata, 7 lutego 2020 roku Andrea Lanzl w kobiecej reprezentacji Niemiec rozegrała 322. mecz[8])[9], w których zdobył 113 punkty (45 goli, 68 asyst) oraz spędził 289 minut na ławce kar. 5-krotnie uczestniczył w zimowych igrzyskach olimpijskich (1976, 1980, 1984, 1988, 1992). Na turnieju olimpijskim 1976 w Innsbrucku z reprezentacją RFN pod wodzą selekcjonera Xavera Unsinna zdobył pierwszy od 44 lat medal olimpijski – brązowy medal[10][1].
Ponadto 15-krotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (1973 – spadek do Grupy B, 1974, 1975 – awans do Grupy A, 1976, 1977, 1978, 1979, 1982, 1983, 1985, 1986, 1987, 1989, 1990, 1991). Na mistrzostwach świata 1987 w Wiedniu rozegrał 10 meczów, w których zdobył 8 punktów (5 goli, 3 punkty) oraz spędził 18 minut na ławce kar, dzięki czemu został wybrany do Drużyny Gwiazd.
Uczestniczył także w Canada Cup 1984 w Kanadzie, w którym reprezentacja RFN zajęła ostatnie, 6. miejsce.
Jest jedynym zawodnikiem ze składu zimowych igrzysk olimpijskich 1976 w Innsbrucku, który występował w drużynie narodowej po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku.
Statystyki
Klubowe
| Sezon | Drużyna | Liga | Sezon zasadniczy | Faza Play-off | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| M | G | A | Pkt | Min | M | G | A | Pkt | Min | |||||
| 1972/1973 |  SC Riessersee | BL | 40 | 8 | 6 | 14 | 44 | |||||||
| 1973/1974 | Augsburger EV | BL | 36 | 16 | 6 | 22 | 52 | |||||||
| 1974/1975 | EV Rosenheim | ESBG | 34 | 20 | 18 | 38 | 73 | |||||||
| 1975/1976 | EV Rosenheim | BL | 34 | 30 | 22 | 52 | 72 | |||||||
| 1976/1977 | Kölner EC | BL | 46 | 13 | 21 | 34 | 143 | |||||||
| 1977/1978 | Kölner EC | BL | 46 | 16 | 18 | 34 | 48 | |||||||
| 1978/1979 | Kölner EC | BL | 40 | 28 | 32 | 60 | 78 | |||||||
| 1979/1980 | Düsseldorfer EG | BL | 48 | 39 | 44 | 83 | 84 | 7 | 2 | 2 | 4 | 10 | ||
| 1980/1981 | Düsseldorfer EG | BL | 39 | 14 | 29 | 43 | 93 | 11 | 8 | 4 | 12 | 22 | ||
| 1981/1982 | Düsseldorfer EG | BL | 38 | 15 | 22 | 37 | 54 | 2 | 0 | 0 | 0 | 7 | ||
| 1981/1982 |  Minnesota North Stars | NHL | 1 | 0 | 0 | 0 | 2 | — | — | — | — | — | ||
| 1982/1983 | EV Füssen | BL | 21 | 12 | 13 | 25 | 52 | — | — | — | — | — | ||
| 1982/1983 | Kölner EC | BL | 9 | 4 | 0 | 4 | 2 | 8 | 3 | 7 | 10 | 8 | ||
| 1983/1984 | Kölner EC | BL | 45 | 9 | 19 | 28 | 74 | 8 | 0 | 3 | 3 | 10 | ||
| 1984/1985 | Kölner EC | BL | 36 | 14 | 26 | 40 | 38 | 9 | 4 | 10 | 14 | 22 | ||
| 1985/1986 | Kölner EC | BL | 27 | 13 | 18 | 31 | 24 | 10 | 5 | 8 | 13 | 17 | ||
| 1986/1987 | Kölner EC | BL | 42 | 10 | 34 | 44 | 70 | — | — | — | — | — | ||
| 1987/1988 | Kölner EC | BL | 35 | 9 | 20 | 29 | 54 | 11 | 3 | 7 | 10 | 22 | ||
| 1988/1989 | Kölner EC | BL | 31 | 11 | 24 | 35 | 38 | 9 | 6 | 4 | 10 | 8 | ||
| 1989/1990 | Kölner EC | BL | 35 | 7 | 15 | 22 | 45 | 8 | 1 | 2 | 3 | 10 | ||
| 1990/1991 | Kölner EC | BL | 35 | 7 | 13 | 20 | 36 | 14 | 2 | 4 | 6 | 18 | ||
| 1991/1992 | Kölner EC | BL | 42 | 11 | 23 | 34 | 38 | 4 | 2 | 0 | 2 | 2 | ||
| 1992/1993 | EV Landshut | BL | 44 | 9 | 19 | 28 | 50 | 6 | 1 | 5 | 6 | 10[11] | ||
| 1993/1994 | EV Landshut | BL | 44 | 3 | 16 | 19 | 74 | 7 | 0 | 1 | 1 | 10 | ||
| 1994/1995 | EV Landshut | DEL | 41 | 7 | 15 | 22 | 40 | 18 | 3 | 7 | 10 | 22 | ||
| 1995/1996 | EV Landshut | DEL | 50 | 3 | 19 | 22 | 44 | 7 | 0 | 2 | 2 | 4 | ||
| BL/DEL Ogółem | 898 | 308 | 473 | 781 | 1339 | 139 | 40 | 66 | 106 | 202 | ||||
| ESBG Ogółem | 34 | 20 | 18 | 38 | 73 | — | — | — | — | — | ||||
| NHL Ogółem | 1 | 0 | 0 | 0 | 2 | — | — | — | — | — | ||||
Reprezentacyjne
| Rok | Drużyna | Turniej | Miejsce | M | G | A | Pkt | Min | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1973 | RFN | MŚ | 6 | 10 | 0 | 0 | 0 | 6 | |
| 1974 | RFN | MŚ-B |  | 7 | 1 | 2 | 3 | 8 | |
| 1975 | RFN | MŚ-B |  | 7 | 1 | 3 | 4 | 8 | |
| 1976 | RFN | IO | | 5 | 0 | 1 | 1 | 6 | |
| 1976 | RFN | MŚ | 6 | 10 | 0 | 1 | 1 | 8 | |
| 1977 | RFN | MŚ | 7 | 10 | 0 | 5 | 5 | 10 | |
| 1978 | RFN | MŚ | 5 | 10 | 0 | 5 | 5 | 10 | |
| 1979 | RFN | MŚ | 6 | 8 | 2 | 4 | 6 | 14 | |
| 1980 | RFN | IO | 10 | 5 | 2 | 2 | 4 | 6 | |
| 1982 | RFN | MŚ | 6 | 7 | 1 | 3 | 4 | 12 | |
| 1983 | RFN | MŚ | 5 | 4 | 0 | 1 | 1 | 10 | |
| 1984 | RFN | IO | 5 | 6 | 3 | 1 | 4 | 4 | |
| 1984 | RFN | CC | 6 | 4 | 0 | 1 | 1 | 4 | |
| 1985 | RFN | MŚ | 7 | 10 | 0 | 3 | 3 | 16 | |
| 1986 | RFN | MŚ | 7 | 10 | 4 | 2 | 6 | 22 | |
| 1987 | RFN | MŚ | 6 | 10 | 5 | 3 | 8 | 18 | |
| 1988 | RFN | IO | 5 | 8 | 1 | 5 | 6 | 18 | |
| 1989 | RFN | MŚ | 7 | 10 | 2 | 0 | 2 | 12 | |
| 1990 | RFN | MŚ | 7 | 10 | 2 | 2 | 4 | 10 | |
| 1991 | Niemcy | MŚ | 8 | 10 | 0 | 1 | 1 | 6 | |
| 1992 | Niemcy | IO | 6 | 8 | 0 | 0 | 0 | 6 | |
| Ogółem | 321 | 45 | 68 | 113 | 289 | ||||
Sukcesy
Zawodnicze
- EV Rosenheim
- Awans do Bundesligi: 1975
- Kölner EC
- Mistrzostwo Niemiec: 1977, 1979, 1984, 1986, 1987, 1988
- Wicemistrzostwo Niemiec: 1991
- 3. miejsce w Bundeslidze: 1978, 1985, 1989, 1990
- Düsseldorfer EG
- Wicemistrzostwo Niemiec: 1980, 1981
- EV Landshut
- Wicemistrzostwo Niemiec: 1995
- Reprezentacyjne
- Awans do Grupy A mistrzostw świata: 1975
- Brązowy medal zimowych igrzysk olimpijskich: 1976
Indywidualne
- Trofeum Leonharda Waitla: 1977, 1979, 1980, 1985
- Hokeista Roku: 1977, 1984, 1986
- Drużyna Gwiazd Bundesligi: 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991
- Drużyna gwiazd mistrzostw świata: 1987
- Członek Galerii Sław IIHF: 2000
- Członek Galerii Sław Niemieckiego Hokeja na Lodzie
- Zastrzeżony numer w reprezentacji Niemiec: numer 4
Życie prywatne
Udo Kießling obecnie mieszka w Kolonii.
Przypisy
- 1 2 3 Haie ehren Udo Kießling [data dostępu: 2012-07-24] (niem.)
- ↑ Hall of Fame Deutschland (niem.)
- ↑ Eishockey-Rekordnationalspieler: „Kein Mensch, kein Tier“: Udo Kießling wird 60 [data dostępu: 2015-05-21] (niem.)
- ↑ Udo Kießling w bazie NHL (ang.)
- ↑ Deutsche in der NHL: Kießling war der Erste — und schnell weg [data dostępu: 2011-06-11] (niem.)
- ↑ Wcześniej w lidze NHL grali kanadyjscy zawodnicy z niemieckim paszportem: Ron Fischer i Walt Tkaczuk, jednak w momencie debiutu Kießlinga nie byli obywatelami RFN
- ↑ Udo Kießling: Hart gegen sich selbst, hart gegen andere [data dostępu: 1996-01-06] (niem.)
- ↑ 322 Spiele – Andrea Lanzl ist neue deutsche Rekordnationalspielerin! [data dostępu: 2020-02-07] (niem.)
- ↑ Według oficjalnych statystyk DEB (Niemiecki Związek Hokeja na Lodzie) rozegrał 321 oficjalnych meczów w reprezentacji RFN/Niemiec oraz 4 nieoficjalne mecze w sezonie 1986/1987. Niektóre źródła wskazują na 320 oficjalnych meczów.
- ↑ Udo Kießling. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. w bazie Sport-Reference.com (ang.)
- ↑ Faza play-out.
Linki zewnętrzne
- Udo Kießling w bazie NHL (ang.)
- Udo Kießling w bazie Rodi-db.de (niem.)
- Udo Kießling w bazie MKOl (ang.)
- Udo Kießling w bazie Olympedia.org (ang.)
- Udo Kießling w bazie Eurohockey.com (ang.)
- Udo Kießling. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. w bazie Sport-Reference.com (ang.)
- Udo Kießling w bazie Olympiandatabase.com (ang.)
- Udo Kießling w bazie Eliteprospects.com (ang.)
- Udo Kießling w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
- Udo Kießling w bazie Internationalhockeylegends.blogspot.com (ang.)