Ulica Wolnica w Poznaniu

Ulica Wolnica w Poznaniu
Centrum
Ilustracja
Widok od zachodu (od lewej: Nowa Synagoga, strażnica pożarowa przy ul. Masztalarskiej i Biblioteka Główna Uniwersytetu Artystycznego)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Długość

338 m

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Wolnica w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ulica Wolnica w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ulica Wolnica w Poznaniu”
Ziemia52°24′40,5″N 16°55′55,8″E/52,411239 16,932168

Ulica Wolnica (dawniej: Plac Wroniecki) – dwujezdniowa ulica z wydzielonym torowiskiem tramwajowym i drogą rowerową[1] o długości 338 metrów[2], w centrum Poznania, pomiędzy ulicami Solną na zachodzie, Działową i Świętym Wojciechem na północy, Małymi Garbarami na wschodzie i Placem Wielkopolskim na południu[3].

Historia

Ulicę wytrasowano w okresie zaboru pruskiego, około roku 1800, w mniej więcej tym samym czasie, co Solną i Plac Działowy. Początkowo nazywana była Placem Wronieckim ze względu na kierunek, w którym wybiegała (Wronki) oraz bliskość ulicy Wronieckiej i Bramy Wronieckiej. Jej powstanie wiązało się z likwidacją północnej części fortyfikacji miejskich, z których zachowały się fragmenty przy skwerach Wilhelmiego i Dworzaczka. Wolnica miała charakter targowiska stanowiącego przedłużenie targu istniejącego na Placu Sapieżyńskim (obecnie Wielkopolskim). Dominował tu handel mięsem i rybami. Wiosną 1938 doszło tu do protestów sprzedawców tych artykułów, w związku z wydanym zakazem handlu nimi na targowiskach. W południowej części placu istniała infrastruktura dla obsługi wozów i taborów, natomiast w północnej wzniesiono kamienice prywatne i magistrackie. W 1933 doszło tu do komentowanego przez media włamania i rabunku, podczas którego napadnięto i związano służącą. Jak się potem okazało była ona w zmowie z włamywaczami[4].

Zabudowa ulicy mocno ucierpiała w czasie bitwy o Poznań w 1945. Straty w zabudowie dochodziły w przypadku niektórych obiektów do 100%[5].

Obiekty

Przy Wolnicy znajdują się lub znajdowały m.in. (od zachodu):

10 grudnia 1877 pierwsza dwunastka zawodowych strażaków objęła ufundowaną przez miasto strażnicę przeciwpożarową przy Wolnicy 1 (obecnie przynależy ona adresowo pod ul. Masztalarską)[7].

Zabytki

Do obiektów zabytkowych zlokalizowanych przy ulicy należą domy nr:

  • 5/6 (lata 50. XX wieku),
  • 7/8 (lata 50. XX wieku),
  • 9 (lata 50. XX wieku)[8].

Galeria

Przypisy

  1. ↑ Portal SIP Poznań [online], sip.geopoz.pl [dostęp 2021-10-13].
  2. ↑ ZDM Poznań, Spis dróg publicznych będących w administracji ZDM Poznań [online].
  3. 1 2 Mapy.cz [online], Mapy.cz [dostęp 2021-10-13].
  4. 1 2 Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Część 2, Kwartet, Poznań, 2006, s. 262-263, ISBN 83-60069-25-5
  5. ↑ Andrzej Sakson (red.), Andrzej Skarzyński, Raport o stratach wojennych Poznania 1939–1945 [online], s. 114, 181, 195.
  6. ↑ Miejskie Galerie UAP — UAP Poznań [online], uap.edu.pl [dostęp 2021-10-15].
  7. ↑ Lucyna Rudzińska, Historia poznańskiej straży pożarnej [online].
  8. ↑ praca zbiorowa, ''Poznań. Spis zabytków architektury'', Urząd Miasta Poznania, Poznań, 2004, s. 239, ISBN 83-89525--07-0
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.