Victor Douceré
| Biskup | |
.png) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 kwietnia 1857 |
| Data i miejsce śmierci |
12 maja 1939 |
| Prefekt apostolski Nowych Hebrydów | |
| Okres sprawowania |
1901–1904 |
| Wikariusz apostolski Nowych Hebrydów | |
| Okres sprawowania |
1904–1939 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
1881 |
| Nominacja biskupia |
26 marca 1904 |
| Sakra biskupia |
10 lipca 1904 |
| Data konsekracji |
10 lipca 1904 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| |||||
Isidore-Marie-Victor Douceré SM (ur. 3 kwietnia 1857 w Évran, zm. 12 maja 1939 w Port Vila) – francuski duchowny rzymskokatolicki, marysta, misjonarz, pisarz, prefekt i wikariusz apostolski Nowych Hebrydów.
Biografia
Isidore-Marie-Victor Douceré urodził się 3 kwietnia 1857 w Évran we Francji. W 1881 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem Towarzystwa Maryi (marystów).
9 lutego 1901 papież Leon XIII utworzył prefekturę apostolską Nowych Hebrydów i jej pierwszym prefektem apostolskim mianował ks. Douceré SM. 26 marca 1904 papież Pius X podniósł prefekturę apostolską Nowych Hebrydów do rangi wikariatu apostolskiego. Tym samym ks. Douceré, jako wikariusz apostolski, został mianowany biskupem tytularnym Terenuthisu. 10 lipca 1904 przyjął sakrę biskupią z rąk wikariusza apostolskiego Nowej Kaledonii Alphonsa-Hilariona Fraysse'a SM.
Pisał książki o tematyce Nowych Hebrydów w dziedzinach etnologii, historii Kościoła i lingwistyki oraz wydany pośmiertnie dziennik[1]. W 1935 otrzymał Prix Juteau-Duvigneaux - nagrodę literacką Akademii Francuskiej[2]. Zmarł 12 maja 1939.
Przypisy
- ↑ Victor Douceré. Google. [dostęp 2018-03-30]. (fr.).
- ↑ Victor Douceré. Académie française. [dostęp 2018-03-30]. (fr.).