Vincenzo Bichi
| Kardynał biskup | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
2 lutego 1668 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 lutego 1750 |
| Nuncjusz apostolski w Portugalii | |
| Okres sprawowania |
1709–1720 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
26 kwietnia 1699 |
| Sakra biskupia |
27 grudnia 1702 |
| Kreacja kardynalska |
24 września 1731 |
| Kościół tytularny |
diecezja Sabina-Poggio Mirteto |
| Data konsekracji |
27 grudnia 1702 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| |||||||||
Vincenzo Bichi (ur. 2 lutego 1668 w Sienie, zm. 11 lutego 1750 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 2 lutego 1668 roku w Sienie, jako syn Metella Bichiego i Vittorii Piccolomini d’Aragoni[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 26 kwietnia 1699 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 11 grudnia 1702 roku został tytularnym arcybiskupem Laodycei, a 27 grudnia przyjął sakrę[2]. W latach 1703–1709 był nuncjuszem w Szwajcarii, a w okresie 1709–1720 – w Portugalii[2]. 24 września 1731 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Pietro in Montorio[2]. Trzy lata później odmówił objęcia diecezji Montefiascone, a w latach 1739–1741 był kamerlingiem Kolegium Kardynałów[1]. 23 września 1743 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Sabina-Poggio Mirteto[2]. Dwa lata później bezskutecznie usiłował zostać arcybiskupem Pizy[1]. Zmarł 11 lutego 1750 roku w Rzymie[1].