Viola alta

Viola alta
Klasyfikacja naukowa

321.322-71
Chordofon złożony

Klasyfikacja praktyczna

instrument smyczkowy

Viola altaaltówka, której konstrukcję opracował w 1876 altwiolista Hermann Ritter[1]. Pierwszy egzemplarz zbudował lutnik Karl Adam Hörlein z Würzburga[2]. W porównaniu do klasycznej altówki miała proporcjonalnie większe wymiary[1] – długość korpusu wynosiła 48 cm[3]. Strój był taki sam: c, g, d1, a1; w 1898 dodano piątą strunę strojoną e2[2].

Zamierzeniem Rittera było skonstruowanie altówki, której barwa byłaby jaśniejsza i dźwięczniejsza od nieco stłumionej, nosowej, emitowanej przez instrumenty o tradycyjnych wymiarach[1]. Violą alta zainteresował się Richard Wagner – zaprosił Rittera do współpracy przy organizacji Festiwalu w Bayreuth[3]. 12 lat później w skład orkiestry festiwalowej Orchester der Bayreuther Festspiele wchodziło 5 violi alta[2]. Instrument był chętnie włączany w obsadę orkiestr symfonicznych w epoce romantyzmu[3]. Utwory na nią komponował m.in Felix Draeseke (sonaty)[4].

Przypuszczalnie z powodu znacznych rozmiarów i trudności wykonawczych z tym związanych viola alta wyszła z użycia[1][2][5].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Watson Forbes, Ritter, Hermann, [w:] Grove Music Online, Oxford University Press, 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.23532 [dostęp 2024-04-12] (ang.).
  2. 1 2 3 4 Watson Forbes, Viola alta, [w:] Grove Music Online, Oxford University Press, 2014, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.L2255821 [dostęp 2024-04-12] (ang.).
  3. 1 2 3 David D. Boyden, Ann M. Woodward, Viola, [w:] Grove Music Online, Oxford University Press, 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.29438 [dostęp 2024-04-12] (ang.).
  4. Alan H. Krueck, Draeseke, Felix, [w:] Grove Music Online, Oxford University Press, 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.08118 [dostęp 2024-04-12] (ang.).
  5. David D. Boyden, Tenor violin, [w:] Grove Music Online, Oxford University Press, 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.27684 [dostęp 2024-04-12] (ang.).

Linki zewnętrzne