Volker Worm

Volker Worm (ur. 16 stycznia 1947 w Lipsku, zm. 28 maja 2018^[1]) – niemiecki kierowca wyścigowy.

W nastoletnim wieku pragnął zaangażować się w lotnictwo, jednak z przyczyn zdrowotnych nie został pilotem. W wojsku służył przez trzy lata jako kierowca, a w 1970 roku podjął studia inżynieryjne w Lipsku. Rok później zaangażował się w zawody enduro, w których początkowo uczestniczył Simsonem AWO Sport, a następnie MZ ETZ. W 1974 roku zakupił Trabanta i dostosował go do wyścigów, uzyskał wówczas również licencję wyścigową. Początkowo uczestniczył Trabantem w wyścigach górskich, natomiast pod koniec 1974 roku miał poważny wypadek podczas rajdu enduro, na skutek którego leżał sześć tygodni w szpitalu. W sezonie 1975 zadebiutował w mistrzostwach NRD, co miało miejsce podczas Grand Prix NRD (dziewiąte miejsce). W tym samym roku podjął zatrudnienie w firmie, w której pracował m.in. Hartmut Thaßler. Thaßler namówił Worma do rezygnacji z rywalizacji Trabantem i zaangażowania w wyścigi Formuły Easter, a także dostarczył części do budowy samochodu HTS. Pierwszym wyścigiem Worma w HTS były górskie zawody Adlersbergrennen, które ukończył na siódmym miejscu w klasie drugiej (LK II). Najlepszym rezultatem zawodnika w tamtym sezonie było drugie miejsce we Frohburgu. Na koniec sezonu Worm był trzeci za Friederem Kramerem i Gerhardem Bedrichem i uzyskał awans do LK I. Wskutek niezadowalających wyników w 1979 roku kierowca sprzedał starego HTS Jürgenowi Meißnerowi. Na początku lat 80. rozpoczął korzystanie z MT 77 i podpisał umowę sponsorską z ORWO. W 1983 roku uzyskał pole position we Frohburgu, ale wyścig ukończył na ósmym miejscu. W 1984 roku zadebiutował w Pucharze Pokoju i Przyjaźni, zajmując dziewiąte miejsce w Schleizu. W sezonie 1986 wygrał wyścig górski Rödertalrennen. W 1989 roku został relegowany do LK II. Wygrał wówczas zawody Sachsenringrennen, a we Frohburgu był drugi. Worm zajął na koniec sezonu trzecie miejsce i awansował do LK I. W 1990 roku wystartował w Schleizu w ramach Pucharu Pokoju i Przyjaźni, ale wyścigu nie ukończył. W latach 1991–1994 rywalizował w Formule Euro. W sezonie 1993 wygrał siedem wyścigów i zajął trzecie miejsce na koniec sezonu. W 1994 roku zakończył karierę zawodniczą, a następnie skupił się na prowadzeniu szkoły jazdy i przedsiębiorstwa taksówkowego^[2].