Władysław Budkiewicz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg.png){kind=small}  | |
Władysław Budkiewicz (ur. 21 maja 1871 w Płońsku, zm. ok. 1950 w Wilnie) – polski inżynier komunikacji i kolejnictwa.
Ukończył korpus kadetów w Pskowie oraz Pawłowską szkołę wojskową[1] i Instytut Inżynierów Komunikacji Cesarza Aleksandra I w Petersburgu (1901)[2]. W 1905 r. za udział w strajku kolejowym więziony pół roku[1]. Od 1914 zmobilizowany do armii rosyjskiej, służył w wojskach kolejowych[3].
W 1921 r. powrócił do kraju i osiedlił się w Wilnie. Pracował w dyrekcji PKP w Wilnie (1921-1939)[1]. W latach 1926–1932 prezes Ligi Obrony Powietrznej Państwa[1]. Od 1928 członek zarządu Stowarzyszenia Rybackiego na terenie Wileńszczyzny i członek zarządu Opieki Rodzicielskiej w Wilnie(1922-1932). Był także członkiem zarządu Związku Polskich Inżynierów Kolejowych i zarządu Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego[1]. Wynalazł aparat do automatycznego niwelowania (opatentowany)[1]. Pracował nad wynalazkami z dziedziny ochrony torów przed zamieciami śnieżnymi[1]. Ogłaszał artykuły w prasie technicznej[3].
Pochowany wraz z żoną, w jej grobie rodzinnym na Cmentarzu na Rosie w Wilnie[4].
Odznaczony
- Order Polonia Restituta klasy 5[1],
- Złoty Krzyż Zasługi[1],
- złota honorowa odznaka LOPP[1].
Życie prywatne
Syn Lucjana i Bronisławy z Zielińskich. Od 1901 mąż Jadwigi z Piętków[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Czy wiesz kto to jest, pod red. Stanisława Łozy, Warszawa 1938, s. 82
- ↑ Списокъ окончившихъ курсъ въ Институтѣ Инженеровъ Путей Сообщенія Императора Александра I за сто лѣтъ 1810-1910, Санкт-Петербург 1910, c. 148
- 1 2 Andrzej Jarominiak, Biogramy niektórych polskich inżynierów kolejowych działających w II Rzeczypospolitej, "Problemy Kolejnictwa" nr 146, 2008, s. 112-113
- ↑ Nagrobek Władysława i Zofii Budkiewicz Cmentarz na Starej Rosie, Badania inwentaryzacyjne, SEKTOR 07-e, Numer nagrobka 0102