Władysław Jasiński (oficer artylerii)

Władysław Jasiński

„Toporowski”, „Topór”

podporucznik rezerwy artylerii
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1904 Sosnowiec
Data i miejsce śmierci	8 października 1995 Komorów
Przebieg służby
Lata służby	1920–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	201 Pułk Piechoty, 27 Pułk Artylerii Lekkiej, 206 pluton Zgrupowania „Żaglowiec” 120 pułku piechoty AK Ziemi Pińczowskiej
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa kampania wrześniowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Władysław Jasiński, ps. „Toporowski”, „Topór” (ur. 7 sierpnia 1904 w Sosnowcu, zm. 8 października 1995 w Komorowie) – podporucznik rezerwy artylerii, oficer AK, powstaniec warszawski.

Urodził się w rodzinie Michała i Joanny z domu Kmera. W 1910 rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Pińczowie. Po jej ukończeniu rozpoczął naukę w miejscowym gimnazjum. W 1920 r. na apel Głównej Kwatery Harcerzy, zgłosił się na ochotnika do służby w Wojsku Polskim. Został wcielony do 201 pułku piechoty i 25 lipca wyruszył na front. Brał udział we wszystkich walkach, aż do wkroczenia pułku do Wilna. Po urlopowaniu z wojska na dokończenie nauki, w 1924 uzyskał maturę, a następnie rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Po ukończeniu studiów, w latach 1928–1929 odbył przeszkolenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii, a następnie służbę wojskową w 27 pułku artylerii lekkiej we Włodzimierzu Wołyńskim. Po powrocie do Warszawy, od 1929 do 1933 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1939 walczył w obronie Warszawy jako oficer informacyjny i komendant obrony przeciwlotniczej w rejonie Cytadela – pl. Wilsona. Podczas okupacji żołnierz ZWZ/AK. Jeden z założycieli organizacji konspiracyjnej na Woli. W listopadzie 1943 został skierowany na Żoliborz, gdzie jako zastępca kpt. Nikity Jurczenki-Szlenczaka „Sokoła” współtworzył Wojskową Służbę Ochrony Powstania. Od 1 sierpnia 1944 brał czynny udział w walkach na Żoliborzu najpierw jako zastępca dowódcy WSOP 1 Rejonu Żoliborz, a następnie zastępca dowódcy 206 plutonu Zgrupowania „Żaglowiec”. Jeden z nielicznych oficerów, którzy sprzeciwili się wykonaniu rozkazu opuszczenia Żoliborza, wydanego 1 sierpnia przez ppłk. Mieczysława Niedzielskiego „Żywiciela”. Od 2 do 4 sierpnia dowodził licznym oddziałem ochotników, z którymi zdobył obsadzony przez Niemców gmach Państwowego Liceum i Gimnazjum im. księcia Józefa Poniatowskiego przy ul. Lisa Kuli 16 i zajął centralę telefoniczną, tzw. małą PAST-ę przy ul. Felińskiego 39. W czasie powstania był dwukrotnie ranny, 3 października ewakuowany do szpitala w Tworkach, skąd po 10 dniach zbiegł do Pińczowa. Tam ponownie włączył się do konspiracji i został szefem szkoleniowym III batalionu 120 pułku piechoty AK Ziemi Pińczowskiej, wchodzącego w skład krakowskiej 106 Dywizji AK.

Po ujawnieniu się, w kwietniu 1945 został pełnomocnikiem rządu na Ziemie Odzyskane, a następnie starostą powiatu kamieńskiego. W latach 1948–1950 był członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z ramienia PSL/ZSL oraz sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego ZSL w Szczecinie. W latach 1951–1970 działał w różnych organizacjach spółdzielczych. Od 1957 r. był członkiem ZBoWiD, od 1980 do 1990 prezesem Środowiska Żołnierzy Armii Krajowej „Żywiciel”.

• podporucznik rezerwy, zweryfikowany do stopnia porucznika (1946),
• kapitan (1973),
• major (1990).

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1987)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie: 1920, 1949 i 1974)
• Medal Wojska (czterokrotnie: 1948)
• Krzyż Partyzancki (1959)
• Warszawski Krzyż Powstańczy (1981)^[1]
• Krzyż Armii Krajowej (1967)
• Medal za Warszawę 1939–1945 (1946)
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1958)
• Krzyż za Udział w Wojnie 1918–1921 (1990)
• Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. (1985)
• Złoty Krzyż Za Zasługi dla ZHP (1986)
• Złota Odznaka honorowa Za Zasługi dla Warszawy (1979)

• Grzegorz Jasiński, Żoliborz 1944. Dzieje militarne II Obwodu Okręgu Warszawa AK w Powstaniu Warszawskim, Pruszków 2008, ISBN 978-83-88773-03-7.