Władysław Lewicki

Władysław Lewicki
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1897
Lwów

Data i miejsce śmierci

13 kwietnia 1959
Warszawa

Zawód, zajęcie

chemik

Władysław Lewicki (ur. 31 grudnia 1897 w Lwowie, zm. 13 kwietnia 1959 w Warszawie[1]) – polski chemik, nauczyciel i wykładowca.

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotniczej. Ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Lwowskim[1]. W latach 1928–1932 został asystentem przy Katedrze Fizyki Politechniki Lwowskiej[1]. Równocześnie był nauczycielem szkół średnich, początkowo w gimnazjach lwowskich, później w Warszawie, dokąd ściągnął go Jan Harabaszewski[1]. W latach 1935–1944 uczył chemii w I Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego[2]. W 1937 rozpoczął współpracę z Janem Hrabaszewskim w Pracowni Dydaktycznej Chemii przy Muzeum Oświaty[3]. W czasie okupacji pracował jako nauczyciel na tajnych kompletach[4].

Po wojnie ponownie podjął pracę nauczyciela w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego[5][6], gdzie pracował do 1952[3]. Od jesieni 1951 pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Warszawie, został jej dziekanem, a następnie prorektorem[1]. Jednocześnie prowadził wykłady metodyki chemii na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Po zlikwidowaniu Wyższej Szkoły Pedagogicznej został sekretarzem naukowym w Komitecie do Spraw Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej przy Polskiej Akademii Nauk, gdzie pracował do śmierci[1].

Był autorem podręczników szkolnych oraz wielu artykułów w czasopiśmie „Fizyka i Chemia”[1]. Był członkiem zarządu głównego Towarzystwa Chemicznego[7].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Barbara Bielak: Lewicki Władysław. uatacz.up.krakow.pl. [dostęp 2025-05-19].
  2. ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 300. ISBN 83-06-02325-0.
  3. 1 2 Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 85. ISBN 83-06-02325-0.
  4. ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 274. ISBN 83-06-02325-0.
  5. ↑ Czesław P. Uhma (red.): „Pochodem idziemy...”. Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Suplement na osiemdziesięciolecie Szkoły. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 1998, s. 44. ISBN 83-909257-0-2.
  6. ↑ Znak nasz Batory. Rozmowy z absolwentami. Warszawa: Wydawnictwo EKBIN Studio PR, 2017, s. 22. ISBN 978-83-940941-7-1.
  7. ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 86. ISBN 83-06-02325-0.

Linki zewnętrzne

Lista publikacji w Bibliotece Narodowej

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.