Władysław Wójtowski
 | |
 chorąży pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   _3r_BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small}   | |
Władysław Wójtowski (ur. 14 września 1896 w Bierdzianach) – chorąży pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Syn Karola i Franciszki z Ludwigów[1]. We Wrocławiu ukończył szkołę średnią, a następnie szkołę leśną.
Po wybuchu I wojny światowej został w marcu 1915 roku powołany do odbycia służby w armii cesarskiej. Ukończył szkołę podoficerską w Poczdamie i został skierowany na front zachodni. W trakcie bitwy pod Chemin des Dames został wzięty do francuskiej niewoli[2].
Zgłosił się do służby w Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera i został skierowany do szkoły lotniczej w Istres. Po jego ukończeniu został przydzielony do 59 eskadry breguetów. Do Polski powrócił w jej składzie i w walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej[3]. W lipcu 1920 roku, w załodze z ppor. obs. Janem Pietrażyckim, został przekazany do dyspozycji Szefowi Lotnictwa Frontu Południowego[4][5]. Byli jedyną załogą 17 eskadry wywiadowczej jaka pozostała na froncie[6][7]. W ciągu 9 dni lotnej pogody wykonali 16 lotów na rozpoznanie i nawiązanie łączności, często pod silnym ostrzałem nieprzyjaciela[2].
14 (lub 15) sierpnia 1920 roku, w załodze z por. obs. Henrykiem Sommerfeldem, podczas lotu w rejonie Radzymina wykonywał ataki z niskiej wysokości na oddziały Armii Czerwonej[4]. Na skutek ognia przeciwlotniczego nieprzyjaciela został ciężko ranny w nogę[8]. Pomimo tego zdołał doprowadzić samolot na macierzyste lotnisko, skąd został przetransportowany do warszawskiego szpitala. Po zakończeniu leczenia służył w 6 eskadrze wywiadowczej[2].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. 1 czerwca 1921 roku został przydzielony do Dyonu Zapasowego 2 pułku lotniczego w Krakowie. W 1929 roku ukończył kurs dowódców eskadr lotniczych w dęblińskim Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa[2]. Z dniem 31 lipca 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[1]. Po zwolnieniu z wojska przeniósł się na stałe do Grudziądza i zamieszkał przy ul. Moniuszki 3[1]. Był żonaty, bezdzietny[1]. Dalsze jego losy nie są znane.
Ordery i odznaczenia
Za swą służbę otrzymał odznaczania[9]:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8145 – 27 lipca 1922[10],
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[1]
- Brązowy Krzyż Zasługi[1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką[1]
- Polowa Odznaka Pilota nr 64 – 11 listopada 1928 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”[11]
- francuska Odznaka Pilota[1]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Władysław Wójtowski. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.18-1199 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-05-17].
- 1 2 3 4 Zieliński, Wójcik 2005 ↓, s. 215.
- ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 198.
- 1 2 Romeyko 1933 ↓, s. 197.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 195.
- ↑ Mordawski 2009 ↓, s. 258.
- ↑ Tarkowski 1991 ↓, s. 76.
- ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 240.
- ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 246,252,258.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922, s. 808.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 436.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Hubert Mordawski: Polskie lotnictwo wojskowe 1918-1920 : narodziny i walka. Poznań ; Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie Oddział Publicat, 2009. ISBN 978-83-245-8844-2. OCLC 750811729.
- Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. I: Początki, organizacja, personel i sprzęt. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
- Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933. OCLC 830230270.
- Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.
- Józef Zieliński, Waldemar Wójcik: Lotnicy Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari: 1919–1920. T. 1: Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005. ISBN 83-7441-243-7. OCLC 749442378.