Włodzimierz Kościuk
 kapitan żandarmerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1895 |
|---|---|
| Data śmierci |
19 listopada 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
adiutant |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small} | |
Włodzimierz Ferdynand Piotr Kościuk, ps. Sęp (ur. 19 stycznia 1895 w Bełzie, zm. 19 listopada 1944) – kapitan żandarmerii Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych.
Życiorys
Urodził się 19 stycznia 1895 w Bełzie[1], w rodzinie Piotra[2][3].
Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. 15 sierpnia 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich, pełniący służbę w 6 pułku piechoty Legionów, został mianowany z dniem 1 lipca 1919 podporucznikiem w piechocie[4]. W tym samym roku został przydzielony do Dowództwa Żandarmerii Polowej na stanowisko dowódcy oddziału sztabowego[5]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany na stopień porucznika żandarmerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6][7]. W tym stopniu w 1921 był dowódcą szwadronu przy Dowództwie Żandarmerii Polowej[8]. W latach 20. był oficerem 3 Dywizjonu Żandarmerii w Grodnie, w 1923 pełniąc funkcję dowódcy plutonu tej jednostki w tym mieście[9][7]. Później został awansowany na stopień kapitana żandarmerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[10]. W lipcu 1927 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów żandarmerii i przydzielony do Dywizjonu Żandarmerii KOP[11][12][13]. Był dowódcą plutonu żandarmerii przy 2 Brygadzie KOP „Nowogródek” w Baranowiczach[14], a od 20 lutego do 21 marca 1934 pełnił obowiązki oficera śledczego dywizjonu. W 1937 był adiutantem w Dowództwie Żandarmerii MSWojsk.[15] Przed 1939 został osadnikiem wojskowym w osadzie Uznogi w powiecie baranowickim[16].
Podczas II wojny światowej od 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[2]. Później był oficerem Polskich Sił Zbrojnych w stopniu kapitana[1]. Zmarł 19 listopada 1944 i został pochowany na brytyjskim wojskowym cmentarzu wojennym w Aleksandrii („Chałby”, miejsce 0.1379)[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 9 stycznia 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[17][18][19][20]
- Krzyż Walecznych przed 1923
- Złoty Krzyż Zasługi – 28 czerwca 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”[21]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 14 października 1934 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”[22]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[23][24]
Przypisy
- 1 2 3 Wykaz poległych 1952 ↓, s. 204.
- 1 2 Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 16. [dostęp 2018-08-31].
- ↑ Włodzimierz Ferdynand Kościuk Wojskowe Biuro Historyczne - wyszukiwarka [dostęp 2022-01-03].
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 87 z 3 września 1919, poz. 3040.
- ↑ Danuta Poźniakowska-Hanak: Żandarmeria polowa i wojskowa w latach 1918–1939. caw.wp.mil.pl. s. 111. [dostęp 2018-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-10)].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1064.
- 1 2 Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 967.
- ↑ Danuta Poźniakowska-Hanak: Żandarmeria polowa i wojskowa w latach 1918–1939. caw.wp.mil.pl. s. 112. [dostęp 2018-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-10)].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1055.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 676.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927, s. 192.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 672.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 289, 912.
- ↑ Wasilewski 2020 ↓, s. 61, 63, 78, 80, 179, 184, 253.
- ↑ Danuta Poźniakowska-Hanak: Żandarmeria polowa i wojskowa w latach 1918–1939. caw.wp.mil.pl. s. 118. [dostęp 2018-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-10)].
- ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. [dostęp 2018-08-29].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-16].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-16].
- ↑ Tadeusz Wawrzyński: Oficerowie żandarmerii. Kawalerowie Krzyża i Medalu Niepodległości. caw.wp.mil.pl. s. 4. [dostęp 2018-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-04)].
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 149, poz. 353.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 238, poz. 297.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-16].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-16].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Marcin Wasilewski: Dywizjon Żandarmerii Korpusu Ochrony Pogranicza w latach 1927–1939. Łódź: Wydawnictwo Naukowe ArchaeGraph, 2020. ISBN 978-83-66709-32-4.