Włodzimierz Miksa
| 25/6 zwycięstwa | |
 podpułkownik pilot | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 września 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 sierpnia 1999 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
114. eskadra myśliwska |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _3r_BAR.svg.png){kind=small}   | |
.svg.png){kind=small}
Włodzimierz Janusz Miksa (ur. 27 września 1915 w Łodzi, zm. 20 sierpnia 1999 w Kingston upon Thames) – podpułkownik pilot, dowódca dywizjonu 317, kawaler Virtuti Militari, odznaczony Distinguished Flying Cross.
Życiorys
Syn Wawrzyńca i Heleny Kazimiery z domu Antoniewicz. W 1937 r. zdał egzamin maturalny i został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa, którą ukończył ze 107. lokatą[1]. Został skierowany do 114. eskadry myśliwskiej. W składzie tej jednostki walczył podczas kampanii wrześniowej[2].
7 września wziął udział w zestrzeleniu Messerschmitta Bf 110 (zaliczono mu 1/2 zestrzelenia)[3], 8 września zespołowo zestrzelił Henschla Hs 126 (1/3 zestrzelenia)[4] i uszkodził Heinkla He 111 (1/2 uszkodzenia). 12 września otrzymał awans na stopień podporucznika. Po agresji ZSRR na Polskę został ewakuowany do Rumunii[5], a następnie do Francji. Z udział w kampanii wrześniowej został odznaczony Krzyżem Walecznych[6]. Po przeszkoleniu na sprzęcie francuskim latał w kluczu GC III/10 dowodzonym przez por. Aleksandra Gabszewicza, w który bronił Lyonu przed atakami Luftwaffe[7].
Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-0286. Został skierowany na szkolenie w 5. Operational Training Unit, po jego ukończeniu 15 października 1940 r.[8] otrzymał przydział do dywizjonu 303 i wziął udział w ostatniej fazie bitwy o Anglię[9].
21 stycznia 1941 r. został przeniesiony do nowo formowanego dywizjonu 315. W jego składzie 21 października zestrzelił Messerschmitta Bf 109, drugi został mu zaliczony jako prawdopodobnie zestrzelony a trzeci jako uszkodzony[10]. W czerwcu 1942 r. objął stanowisk dowódcy eskadry w tym dywizjonie. Turę lotów bojowych ukończył w kwietniu 1943 r. i odszedł na odpoczynek bojowy do 58 OTU jako szef wyszkolenia myśliwskiego[11]. W październiku 1943 r. powrócił do latania bojowego w dywizjonie 302[12]. 1 stycznia 1944 r. objął stanowisko dowódcy dywizjonu 317 i pełnił tę funkcję do 24 sierpnia[13].
Następnie służył jako oficer łącznikowy przy 12. Grupie Myśliwskiej, we wrześniu 1944 r. został przeniesiony do Dowództwa Lotnictwa Myśliwskiego na stanowisko oficera operacyjnego. Po zakończeniu działań wojennych nie zdecydował się na powrót do Polski. W lutym 1946 r. został zdemobilizowany, w Wielkiej Brytanii założył rodzinę, zmienił nazwisko na Piklinton-Miksa[14].
Na liście bajana został sklasyfikowany na 98. pozycji z wynikiem 2 i 5/6 zestrzeleń pewnych, 1 zestrzelenia prawdopodobnego praz 1 i 1/2 uszkodzenia samolotu przeciwnika[15]. Podczas służby w PSP stał się znany jako właściciel oswojonego makaka, który w bazie Northolt dokuczał personelowi naziemnemu[16].
Zmarł 20 sierpnia 1999 w Kingston upon Thames, jego zwłoki skremowano w krematorium Putney Vale[17].
Ordery i odznaczenia
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[18]:
- Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 10295,
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie,
- Medal Lotniczy – trzykrotnie,
- Distinguished Flying Cross
- Polowa Odznaka Pilota.
Przypisy
- ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 211.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 51.
- ↑ Łydżba 2013 ↓, s. 160.
- ↑ Łydżba 2013 ↓, s. 209.
- ↑ Łydżba 2013 ↓, s. 260.
- ↑ Łydżba 2013 ↓, s. 271.
- ↑ Śliżewski 2010 ↓, s. 230.
- ↑ Król 1990 ↓, s. 137.
- ↑ Zieliński 2003 ↓, s. 18.
- ↑ Zieliński 2005 ↓, s. 133.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 553.
- ↑ Zieliński 2005 ↓, s. 313.
- ↑ Król 1990 ↓, s. 262.
- ↑ Zieliński 2005 ↓, s. 314.
- ↑ Lista Bajana. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2025-04-04]. (pol.).
- ↑ Małpa kpt. Włodzimierza Miksy. Polskie siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2025-04-01]. (pol.).
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 391.
- ↑ Miksa Włodzimierz Janusz (Pilkington). Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2025-04-01]. (pol.).
Bibliografia
- Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Łukasz Łydżba: IV/1 Dywizjon Myśliwski. Warszawa: Wydawnictwo "Vesper", 2013, seria: Dywizjony myśliwskie września 1939. ISBN 978-83-7731-158-5. OCLC 864877796.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Grzegorz Śliżewski: Gorzka słodycz Francji : polscy piloci myśliwscy wiosny 1940. Warszawa ; Piekary Śląskie: ZP Wydawnictwo - ZP Grupa, 2010. ISBN 978-83-61529-42-2. OCLC 750525221.
- Józef Zieliński, Tadeusz Krzystek: Dowódcy dywizjonów Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie = Commanders of the Polish Air Force squadrons in the West. Poznań: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09553-1. OCLC 52033660.
- Józef Zieliński: Lotnicy polscy w Bitwie o Wielką Brytanię. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MH, 2005. ISBN 83-906620-4-3. OCLC 838825949.
- Józef Zieliński: 303 Dywizjon Myśliwski Warszawski im. Tadeusza Kościuszki. Warszawa: Bellona, 2003. ISBN 83-11-09630-9. OCLC 830493548.