Walentynit
 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Sb2O3[1] |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2–3[1] |
| Przełam |
nierówny[1] |
| Łupliwość |
doskonała, dokładna[1] |
| Pokrój kryształu |
słupkowy, igiełkowy, włóknisty[1], pryzmatyczny, tabularny[2] |
| Układ krystalograficzny | |
| Klasa krystalograficzna |
dwupiramidalna[2] |
| Właściwości mechaniczne |
łagodny, łamliwy[1] |
| Gęstość |
5,6–5,8 g/cm³[1] |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
bezbarwna, biała, szarawa, żółtawa, kremowa[1] |
| Rysa | |
| Połysk | |
| Współczynnik załamania |
2,180–2,350 (dwuosiowy)[2] |
| Inne |
dwójłomność: 0,170[2] |
| Dodatkowe dane | |
| Klasyfikacja Strunza |
4.CB.55[2] |
Właściwości
Krystalizuje w układzie rombowym. Posiada pokrój słupkowy do igiełkowego i włóknistego[1]. Występuje w skupieniach promienistych, masach włóknistych i zbitych[1]. Jest minerałem kruchym i przezroczystym. Posiada perłowy lub diamentowy połysk i białą rysę[1]. Częstym zanieczyszczeniem w strukturze jest arsen[2].
Występowanie
Występuje w strefie utleniania kruszców antymonu[1]. Towarzyszą mu antymonit, kwarc, kermesyt, piryt, galena, siarka, baryt i senarmontyt[1][2].
Miejsce występowania
Szeroko rozpowszechniony na całym świecie. Bogate złoża występują w Austrii, Boliwii, Chinach, Francji, Niemczech, Włoszech, Meksyku, Słowacji, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.
Przypisy
Bibliografia
- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck–Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-194-9.