Wapienna (Góry Sowie)
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
579[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°34′14,246″N 16°34′50,354″E/50,570624 16,580654 | |
Wapienna (niem. Kalkberg, 579 m n.p.m.; w wielu źródłach także Wapnica[2][3]) – szczyt w Sudetach, we wschodniej części pasma Gór Sowich[1].
Jest to charakterystyczna góra w Garbie Dzikowca[1]. U podnóża po zachodniej stronie leży wieś Dzikowiec[1].
Masyw o złożonej budowie geologicznej, w której występują: dolnokarbońskie łupki szarogłazowe, brekcje gabrowe, zlepieńce, wapienie z dobrze zachowanymi skamieniałościami, gornokarbońskie wapienie oraz piaskowce, zlepieńce i łupki warstw żaclerskich z pokładami węgla kamiennego oraz permskie (czerwony spągowiec) piaskowce, zlepieńce i porfiry[1]. Na południowym zboczu góry znajdują się wyrobiska nieczynnego kamieniołomu[1]. Występują tu skałki, zbudowane między innymi z wapieni zwanych klimeniowymi[1]. Nazwa ta pochodzi od skamieniałych klimenii, które występują w tych wapieniach.
Od nazwy wzgórza pochodzi nazwa wydzielenia litostratygraficznego – formacji z Wapnicy (lub formacji Wapnicy)[4].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 422. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Józef Oberc, Region Gór Bardzkich (Sudety). Przewodnik dla geologów, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, s. 232–245.
- ↑ Jolanta Muszer, Joanna Haydukiewicz, Kamieniołom w Dzikowcu jako obiekt geoturystyczny i jego znaczenie dla badań utworów górnego paleozoiku w Sudetach, [w:] Tadeusz Słomka (red.), Geotourism a variety of aspects, Kraków 2011, s. 243–257 (ang. • pol.).
- ↑ Ryszard Marcinowski, Słownik jednostek litostratygraficznych Polski. Tom I: jednostki formalne prekambru i paleozoiku [online], 2004.
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
- Sudety Środkowe. Skala 1:40000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005, ISBN 83-60044-44-9.