Wargacz merula

Wargacz merula
	Labrus merula
	Linneusz, 1758
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	wargaczowce
Rodzina	wargaczowate
Rodzaj	Labrus
Gatunek	wargacz merula
Synonimy
	Labrus limbatus (Valenciennes, 1839); Labrus lineolatus (Valenciennes, 1839); Labrus livens (Linneusz, 1758); Labrus nereus (Risso, 1810); Labrus psittacus (Risso, 1827); Labrus saxorum (Valenciennes, 1839);
	Labrus limbatus (Valenciennes, 1839); Labrus lineolatus (Valenciennes, 1839); Labrus livens (Linneusz, 1758); Labrus nereus (Risso, 1810); Labrus psittacus (Risso, 1827); Labrus saxorum (Valenciennes, 1839);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Wargacz merula (Labrus merula) – gatunek ryby z rodziny wargaczowatych (Labridae).

Występowanie

Występuje w północnym Atlantyku od Portugalii do Maroka, Senegalu, Morze Śródziemne.

Ryba żyjąca na płyciznach w pobliżu skalistych urwisk i na łąkach trawy morskiej, na głębokości od 2 do 50 m.

Charakterystyka

Ciało wydłużone o krótkim pysku i stosunkowo małej głowie. Bardzo mały otwór gębowy z grubymi, mięsistymi wargami. Szczęki daleko wysuwalne na każdej z nich uzębienie w postaci rzędu stożkowatych zębów, kość podniebienia bezzębna, natomiast dolna kości gardłowe zrośnięte w silną płytkę żującą. Łuski dobrze widoczne, jednak stosunkowo małe, wzdłuż linii bocznej od 40-48 łusek przebiegających równolegle do linii grzbietu. Płetwa grzbietowe długa, niepodzielona podparta 17–19 twardymi i 11–14 miękkimi promieniami. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 8–12 miękkimi promieniami. Płetwa ogonowa z wyraźnym wcięciem w środkowej części.

Ubarwienie zmienne. Przeważnie oliwkowe lub niebieskoszare, czasami z niebieskimi plamami na każdej łusce. Płetwy grzbietowa, ogonowa i odbytowa niebiesko obrzeżone. W okresie tarła części niebieskie nabierają intensywnej barwy.

Dorasta maksymalnie do 45 cm.

Odżywianie

Odżywia się drobnymi zwierzętami żyjącymi na dnie, jeżowcami, mięczakami, skorupiakami oraz wieloszczetami.

Rozród

Tarło odbywa się w okresie późnozimowym lub na przedwiośniu. Ikra składana jest na łąkach trawy morskiej, opiekuje się nią samiec.

Przypisy

↑ Labrus merula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Labrus merula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

Bibliografia

Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
Labrus merula (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 24 września 2010]
Labrus merula. WoRMS World Register of Marine Species. [dostęp 2010-09-24]. (ang.).

[itis-1] Labrus merula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Labrus merula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[1]

[2]