Warszawska Kasa Przezorności i Pomocy dla Fotografów

Warszawska Kasa Przezorności i Pomocy dla Fotografów – stowarzyszenie, instytucja samopomocy dla warszawskich fotografów zawodowych, utworzona w 1899 roku z inicjatywy Jadwigi Golcz i Edwarda Troczewskiego^[1][2].

Projekt utworzenia Warszawskiej Kasy Przezorności i Pomocy dla Fotografów powstał w 1898 roku, po raz pierwszy zaprezentowany na łamach czasopisma Światło – ilustrowanego miesięcznika o tematyce fotograficznej^[1]. Według projektu stowarzyszenie miało zrzeszać członków rzeczywistych oraz członków protektorów (pracodawców)^[1]. Celem utworzenia kapitału obrotowego oraz kapitału przezorności – członkowie rzeczywiści mieli wpłacać 3 ruble wpisowego oraz uiszczać składki miesięczne w wysokości 50 kopiejek^[1]. Członkowie protektorzy mieli wpłacać 25 rubli wpisowego oraz uiszczać składki roczne w wysokości 18 rubli (ew. wpłacać jednorazową kwotę 200 rubli) – protektorzy (pracodawcy) nie mieli praw do zaciągania pożyczek i ubiegania się o wsparcie finansowe^[1]. Zarząd (Komitet) Kasy Przezorności i Pomocy dla Fotografów miał liczyć pięciu członków^[1]. Organem nadzorującym Komitet miało być Ogólne Zebranie Członków WKPiPdF (co najmniej 1/3 stowarzyszonych członków)^[1].

Statut Warszawskiej Kasy Przezorności i Pomocy dla Fotografów (opracowany przez Emila Waydla) zatwierdzono 28 stycznia 1899 roku co uczyniło WKPiPdF pierwszą organizacją ruchu fotograficznego w Warszawie^[1]. W 1901 roku WKPiPdF liczyła 72 członków (69 osób z Warszawy oraz 3 członków spoza Warszawy)^[1]. W 1902 roku Zarząd WKPiPdF zorganizował pomoc medyczną dla biedniejszych członków organizacji – z ulgowymi opłatami za porady lekarskie, których udzielali dr Aleksander Karoli oraz dr Zygmunt Radliński^[1].

Od 1904 roku funkcję prezesa Zarządu (Komitetu) pełnił Stanisław Bogacki^[1]. Wówczas WKPiPdF liczyła 62 członków^[1]. Od 1902 roku do 1908 Komitet Warszawskiej Kasy Przezorności i Pomocy dla Fotografów był (m.in.) wydawcą Kalendarza Fotograficznego, redagowanego przez Władysława Karoliego^[1][3]. W 1908 roku wskutek słabej kondycji finansowej i braku subwencji rządowych – WKPiPdF zakończyła działalność^[1].

• Cezary Łagiewski
• Edward Troczewski
• Emil Waydel

Źródło^[1]