Wasyl Slobodjan
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
Historyk architektury, historyk lokalny |
| Narodowość | |
| Alma Mater |
Wasyl Mychajlowycz Słobodjan (ukr. Василь Михайлович Слободян, ur. 28 września 1951 we Lwowie) – ukraiński historyk architektury i historyk lokalny. Doktor nauk historycznych (2006)[1][2].
Biografia
W 1973 r. ukończył Lwowski Instytut Politechniczny. Od 1990 r. pracuje w Ukraińskim Regionalnym Specjalistycznym Instytucie Naukowo-Restauracyjnym „Ukrzachidproektrestawratcija” jako inżynier projektant systemów elektronicznych; kompilator i redaktor naczelny biuletynu instytutu „Ukrzachidproektrestawratcija” (1993–2009); kierownik działu wydawniczego, główny specjalista naukowy[1][3][4].
Był przedstawicielem Ukrainy we wspólnej komisji ds. wpisania ukraińskich drewnianych cerkwi na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jako członek zespołu badaczy opracował historyczne podstawy rekonstrukcji zespołu architektonicznego i etnograficznego Siczy Zaporoskiej w Chortycy[5].
Prace
Od 1988 roku prowadzi badania historyczne, w szczególności nad budownictwem sakralnym w Ukrainie i na jej ziemiach etnicznych za granicą[1][5][6][7].
Słobodjan jest autorem ponad 120 prac naukowych z zakresu historii architektury. Opracował i opublikował biografie ukraińskich architektów Romana Hrycaja, Ołeksandra Łuszpynskiego i Wasyla Nahirnego[1][8].
- Monografie
- Церкви українців Румунії (1994)
- Холмщина і Підляшшя (1997, współautor)
- Синагоги України (1998)
- Жовківщина: історико-архітектурні описи церков (1998)
- Церкви України: Перемиська єпархія (1998)
- Українські церкви Бродівського району (2000, współautor)
- Церкви Турківського району (2003)
- Храми Рогатинщини (2004)
- Церкви Холмської єпархії (2005)
- 100 церков Нагірних (2 części, 2013—2015, współautor)
- Історія церков села Добряни (2014)
- Історія Устя Зеленого та його церков (2018)
- Українські дерев'яні церкви в рисунках Антона Вариводи (2020)
- Атлас українських історичних міст (2020, współautor)
Nagrody
Przypisy
- 1 2 3 4 Сіреджук П.: Слободян Василь Михайлович. W: Тернопільський енциклопедичний словник. редкол.: Г. Яворський та ін.. T. 4: А—Я. Тернопіль : Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2010, s. 596. ISBN 978-966-528-318-8. (ukr.)
- ↑ Слободян Василь Михайлович. Науковці України. [dostęp 2025-02-21].
- ↑ Світлана Корженко: Занесені до списку ЮНЕСКО дерев'яні церкви „чекають” на гроші від держави. Gazeta.ua, 2023-07-16. [dostęp 2025-02-21].
- ↑ Оксана Мельник: Неповторність і дух дерев’яних церков. Урядовий кур'єр, 2013-07-27. [dostęp 2025-02-21].
- 1 2 3 Л. Жукова: Найкращому краєзнавцю України вручено ювілейну премію імені Дмитра Яворницького. Укрінформ, 2010-11-08. [dostęp 2025-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].
- ↑ Галина Терещук: За 20 років Україна може втратити унікальні дерев'яні церкви. Радіо Свобода, 2012-05-24. [dostęp 2025-02-21].
- ↑ Ілько Лемко: Василь Слободян: „У сакральному будівництві перервали традицію”. Поступ, 2009-11-11. [dostęp 2025-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-02)].
- ↑ У Науково-технічній бібліотеці Львівської політехніки вшанували Василя Нагірного. НУ «Львівська політехніка», 2023-03-31. [dostęp 2025-02-21].
- ↑ Василь Слободян — лауреат краєзнавчої премії імені Д. Яворницького за 2010 рік. Національна спілка краєзнавців України, 2010-11-08. [dostęp 2025-02-21].