Wawrzyniec Sielski

Wawrzyniec Sielski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1874
Piorunów

Data i miejsce śmierci

17 lutego 1936
Wyszyna

Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1922
do 1924

Przynależność polityczna

Związek Ludowo-Narodowy

Następca

Marcin Roch

Wawrzyniec Zygmunt Sielski[1] (ur. 30 kwietnia 1874 w Piorunowie, zm. 17 lutego 1936 w Wyszynie) – polski ziemianin, sędzia pokoju, polityk i działacz społeczny, poseł na Sejm I kadencji w II RP z ramienia Związku Ludowo-Narodowego[2].

Życiorys

Zdjęcia z zamieszek w Wyszynie (1936)
Zajazd i wejście do dworku. Nie widać drzwi wejściowych, które zostały rozbite przez policję
Okno dworku przez które policja wrzucała granaty łzawiące
Biurko Sielskiego, w którym tkwią policyjne kule

Ukończył szkołę realną w Kaliszu[3].

Był właścicielem majątku Wyszna i ruin zamku w tej miejscowości[4]. Od 1902 był sędzią gminnym, a następnie sędzią pokoju we Władysławowie[3][5] i Turku[6]. Był członkiem rzeczywistym Towarzystwa Popierania Przemysłu Ludowego w Królestwie Polskim[7]. Członek rady gminnej oraz sejmiku i wydziału powiatowego konińskiego[3][8]. Przewodniczył lokalnemu dozorowi szkolnemu i kółku rolniczemu. Pisywał artykuły do pism rolniczych m.in. do „Zorzy”[9]. Był członkiem powiatowego zarządu Polskiego Czerwonego Krzyża. Prezesował zarządowi Hurtowni Polskiej w Koninie. W wyborach w 1922 uzyskał mandat posła z listy nr 8 (Chrześcijański Związek Jedności Narodowej) w okręgu nr 15 (Konin). W Sejmie był sekretarzem Komisji do Walki z Drożyzną[2]. Zrzekł się mandatu w marcu 1924. Został zastąpiony przez posła Marcina Rocha (ChNSP)[10]. Był członkiem władz okręgowych Związku Ludowo-Narodowego[3] i Rady Naczelnej ZLN, a następnie Stronnictwa Narodowego. Jako szef konińskiego oddziału Stronnictwa Narodowego wielokrotnie inicjował zajścia antyżydowskie i wzywał do bojkotu ekonomicznego Żydów[2]. Należał także do narodowego Zjednoczenia Zawodowego „Praca Polska”[11].

Zamieszki w Wyszynie i śmierć

Od stycznia 1936 w okolicach Wyszyny odbywały się rozruchy polegające na niedopuszczaniu Żydów do handlowania na lokalnych targach[12]. W lutym doszło do starć z policją, w których zginęło 5 chłopów. 14 lutego policja postanowiła zatrzymać prowodyrów tych zajść, w tym m.in. Wawrzyńca Sielskiego. Do jego dworku udało się 40 policjantów, a kolejny oddział miał przeprowadzać rewizje w okolicach Władysławowa. Sielski zdołał zmobilizować 1500 swoich zwolenników uzbrojonych w widły, kłonice i drągi. Doszło do starcia z policją zakończonego wycofaniem się oddziałów w kierunku Konina. 16 lutego zadecydowano o zatrzymaniu lokalnych przywódców buntu, a Sielskiego postanowiono umieścić w Berezie Kartuskiej[13]. Ponowiono próbę zatrzymania Sielskiego w Wyszynie, jednak tym razem ściągnięto kompanię rezerwy pieszej policji z Żyrardowa oraz pluton rezerwy pieszej i konnej z Łodzi. 17 lutego o 6:30 rano policja zaskoczyła zwolenników Sielskiego zabarykadowanych w jego dworze. Padły strzały z wewnątrz budynku. Policjanci w kamizelkach kuloodpornych zaczęli rąbać liczne barykady utworzone w pokojach dworskich. Wrzucono również granaty z gazem łzawiącym[14]. W końcu stłoczeni w ostatnim pokoju obrońcy poddali się. W trakcie akcji policji Sielski został postrzelony przez policjanta w okolicę serca i wkrótce zmarł[13].

Został pochowany pod osłoną nocy na cmentarzu w Koninie. Z nakazu władz w pogrzebie uczestniczyła tylko najbliższa rodzina[13].

Rodzina

Był synem Teodora Sielskiego, ziemianina, i Florentyny z Durzyńskich[15]. Ożenił się z Kazimierą Tylman[1]. Miał syna Tadeusza i córkę Zofię[16].

Publikacje

  • Kto zwycięży?: obrazek wzięty z życia w powiatowym mieście Koninie w okresie przedwyborczym (1922)[17]
  • Gospodarstwo przemysłowe: książka napisana przez właściciela średniego gospodarstwa dla mniejszych i średnich posiadaczy rolnych, a oparta na spostrzeżeniach i własnych doświadczeniach autora (1928)[18]

Przypisy

  1. 1 2 Akt urodzenia Janiny Wandy Teodory Sielskiej, szukajwarchiwach.gov.pl, 1909 (ros.).
  2. 1 2 3 Sielski Wawrzyniec 1874-1936. Biblioteka Sejmowa, Parlamentarzyści RP. [dostęp 2025-03-27]. (pol.).
  3. 1 2 3 4 Sejm i Senat 1922-192: podręcznik dla wyborców, zawierający wyniki wyborów w powiatach, okręgach, województwach, podobizny senatorów i posłów sejmowych oraz mapy poglądowe, Poznań 1923, s. 180-181.
  4. ↑ Echo Tureckie, R. 6, nr 29 (20 lipca 1929) = nr 282, s. 2.
  5. ↑ Dziennik Urzędowy Królewsko-Polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości, nr 7 (3 stycznia 1918) + wkł., s. 271.
  6. ↑ Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości, nr 23 (1 grudnia 1926), s. 421.
  7. ↑ Rocznik Towarzystwa Popierania Przemysłu Ludowego w Królestwie Polskiem R. 6, Warszawa 1914, s. 73.
  8. ↑ Tygodnik Urzędowy: organ Komisarjatu Konińsko-Słupeckiego, R. 2, nr 26 (4 kwietnia 1919), s. 2.
  9. ↑ Zorza, R. 63, nr 36 (26 sierpnia 1928), s. 470.
  10. ↑ Roch Marcin. Biblioteka Sejmowa, Parlamentarzyści RP. [dostęp 2025-03-28]. (pol.).
  11. ↑ Wojciech Muszyński, Narodowcy w ruchu zawodowym II RP. Geneza, działalność i znaczenie Zjednoczenia Zawodowego „Praca Polska” (1925-1939), [w:] Tomasz Sikorski, Adam Wątor (red.), Narodowa Demokracja XIX-XXI wiek: (koncepcje - ludzie - działalność), Szczecin 2008, s. 207.
  12. ↑ Niebudek 1936 ↓, s. 3.
  13. 1 2 3 Grzegorz Janiszewski, Zabić endeka! Mordercza konfrontacja sanacji z narodowcami [online], Historia Do Rzeczy, 17 lutego 2020 [dostęp 2025-03-28].
  14. ↑ Drwęca: z dodatkami "Opiekun Młodzieży" i "Nasz Przyjaciel", R. 16, nr 79 (11 lipca 1936), s. 1.
  15. ↑ Akt zgonu Marianny Sielskiej, szukajwarchiwach.gov.pl, 1901 (ros.).
  16. ↑ Dziennik Kujawski, R. 44, nr 161 (14 lipca 1936), s. 2.
  17. ↑ Kto zwycięży?: obrazek wzięty z życia w powiatowym mieście Koninie w okresie przedwyborczym [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2025-03-28] (ang.).
  18. ↑ Gospodarstwo przemysłowe [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2025-03-28] (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.