Weronika Grozdew-Kołacińska

Weronika Grozdew-Kołacińska
Ilustracja
Weronika Grozdew-Kołacińska podczas projektu „Wikipedia na Kurpiowszczyźnie 2024”
Data urodzenia

1975

Zawód, zajęcie

etnomuzykolożka, pieśniarka

Weronika Grozdew-Kołacińska (ur. 1975)[1] – polska etnomuzykolożka, pieśniarka o bułgarskich korzeniach[2][3][4].

Życiorys

W 1996 ukończyła Liceum Muzyczne im. W. Lutosławskiego w Białymstoku (dyplom w klasie fortepianu i wokalistyki), w 2001 studia magisterskie w Instytucie Muzykologii UW. Studia doktoranckie w Instytucie Muzykologii KUL ukończyła w 2006. W roku akademickim 1999/2000 była stypendystką w Instytucie Tradycji Ludowej na Uniwersytecie w Tampere w Finlandii[2]. Kształciła się podyplomowo: Podyplomowe Studia Etnomuzykologiczne w Instytucie Muzykologii UW (2009–2016), Podyplomowe Studia Zarządzania Kulturą w Instytucie Badań Literackich PAN (2009–2012), Podyplomowe Studia „Historia sztuki. Muzyka. Teatr i Film” w Instytucie Sztuki PAN; Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie, Wydz. III Instrumentalny, spec. Jazz i World Music; Podyplomowe Studium Muzyki Tradycyjnej w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. Była inicjatorką i współtwórczynią tych ostatnich[2]. W latach 2002–2005 wykładała w Zakładzie Etnomuzykologii i Hymnologii Instytutu Muzykologii KUL[2].

Od 2012 jest adiunktką w Zakładzie Muzykologii IS PAN. Od 2017 kieruje Pracownią Etnomuzykologii IS PAN[2]. Wcześniej, w latach 2001–2007, współpracowała z IS PAN w zakresie Zbiorów Fonograficznych[2]. Wykłada na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie (specjalność Jazz i World Music) oraz na Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach (Podyplomowe Studia Muzyki Tradycyjnej)[3][5].

W latach 2012–2017 koordynowała Pracownię Muzyki Tradycyjnej w Instytucie Muzyki i Tańca[2]. Prowadziła warsztaty śpiewu tradycyjnego[1].

W latach 2007–2015 współpracowała z Muzeum Powstania Warszawskiego przy wydarzeniu „Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki”[2].

Jest współzałożycielką (2012) i była członkinią zarządu Stowarzyszenia „Polskie Seminarium Etnomuzykologiczne”[2], w latach 2016-2021 jego prezeską[3]. W 2012 została członkinią Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego Oddział Warszawa, rok później dołączyła do Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich[2]. Należy do International Council for Traditional Music przy UNESCO[4].

Jest jurorką na przeglądach muzyki tradycyjnej i folkowej w Polsce (Konkurs Gry na Instrumentach Pasterskich im. Kazimierza Uszyńskiego w Ciechanowcu, Dni Kultury Kurpiowskiej w Nowogrodzie[2], Turniej Muzyków Prawdziwych w Filharmonii im. M. Karłowicza w Szczecinie – przewodnicząca jury[3], Ogólnopolski Festiwal Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym, konkurs Programu Drugiego Polskiego Radia (RCKL) „Fonogram Źródeł”)[2].

Wielokrotnie była laureatką konkursu Polskiego Radia „Nowa Tradycja” i „Folkowego Fonogramu Roku”. Do „Fryderyka” nominowano trzy płyty z jej udziałem[2], a projekt, którego była pomysłodawczynią i realizatorką[4] – Etnofonie Kurpiowskie – nominowano do nagrody „Koryfeusz Muzyki Polskiej”[2].

Przygotowała Mój śpiewnik powstańczy i Śpiewnik dawnej Warszawy. Jest autorką artykułów naukowych i książki Bułgarzy katolicy. Tradycyjna kultura muzyczna diaspory[3], jak również – od 2012[6] – redaktorką naczelną serii Polska Pieśń i Muzyka Ludowa, której wydawcą jest IS PAN[3][7].

Nagrody i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 Weronika Grozdew-Kołacińska [online] [dostęp 2024-08-02].
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk - Biogramy pracowników [online], ispan.pl [dostęp 2024-08-02].
  3. 1 2 3 4 5 6 Weronika Grozdew-Kołacińska [online], kultura-regionow.pl [dostęp 2024-08-02] (pol.).
  4. 1 2 3 4 Honorowi Obywatele Gminy Kadzidło [online], kadzidlo.pl [dostęp 2024-08-02].
  5. ↑ Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina [online], Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina [dostęp 2024-08-02] (pol.).
  6. ↑ Weronika Grozdew-Kołacińska [online], Fundacja inCanto [dostęp 2024-08-02] (pol.).
  7. ↑ Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk - Książki [online], ispan.pl [dostęp 2024-08-02].
  8. ↑ Dotychczasowi laureaci Kurpików (z lat 2001–2019) [online], zwiazekkurpiow.pl [dostęp 2022-03-27].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.