Wiadukt kolejowy „na Lubiżnej”
.jpg) Wiadukt po restauracji (1922) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Podstawowe dane | |
| Data odbudowy |
1922 |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. _location_map.png) | |
 48°31′46,45″N 24°36′52,34″E/48,529569 24,614539 | |
.svg.png){kind=small}
Wiadukt kolejowy „na Lubiżnej” – wiadukt kolejowy na linii kolejowej Stanisławów-Woronienka, powstałej na początku XX wieku[1]. Zyskał nazwę wiaduktu „na Lubiżnej”[1]. Podczas I wojny światowej został wysadzony przez wojska rosyjskie[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości podjęto prace restauracyjne, które ukończono w październiku 1922 i oddano wówczas wiadukt do ponownego użytku[1]. Dzięki temu wschodnia część II Rzeczypospolitej zyskała połączenie z Zakarpaciem (Czechosłowacją i Rumunią)[1].
Wiadukt obok mostu na Prucie w Jaremczu był w latach 20. doceniany przez zagranicznych obserwatorów[1].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Odbudowa wiaduktu kolejowego na linii Stanisławów – Woronienka. „Nowości Illustrowane”. Nr 41, s. 9, 11, 18 listopada 1922.