Wiewiórolot

Wiewiórolot
Aeromys
H.C. Robinson & Kloss, 1915[1]
Ilustracja
Wiewiórolot czarny (A. tephromelas) na ilustracji z 1873 roku
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

wiewiórkokształtne

Rodzina

wiewiórkowate

Podrodzina

wiewiórki

Plemię

polatuchy

Rodzaj

wiewiórolot

Typ nomenklatoryczny

Pteromys tephromelas Günther, 1873

Gatunki

2 gatunki – zobacz opis w tekście

Wiewiórolot[2] (Aeromys) – rodzaj ssaków z podrodziny wiewiórek (Sciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).

Rozmieszczenie geograficzne

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowo-wschodniej Azji[3][4][5].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 300–385 mm, długość ogona 370–443,5 mm; masa ciała 1,1–1,4 kg[4][6].

Systematyka

Rodzaj zdefiniowali w 1915 roku brytyjscy zoolodzy Herbert Christopher Robinson i Cecil Boden Kloss w artykule zatytułowanym Aeromys, nowy rodzaj polatuch, opublikowanym w czasopiśmie „Journal of the Federated Malay States Museums”[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) wiewiórolot czarny (A. tephromelas).

Etymologia

Aeromys: gr. αηρ aēr, αερος aeros ‘powietrze’[7]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[9][6][3][2]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[2] Podgatunki[4][3][6] Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] Podstawowe wymiary[4][6][a] Status
IUCN[10]
Aeromys tephromelas (A. Günther, 1873) wiewiórolot czarny 2 podgatunki półwyspowa Malezja (wraz z wyspą Penang), północna Sumatra (wraz z wyspą Siberut), rozproszone populacje w północnym, zachodnim i wschodnim Borneo; być może północna Tajlandia DC: 37–38 cm
DO: 39–44 cm
MC: 1,1–1,2 kg
 DD 
Aeromys thomasi (Hose, 1900) wiewiórolot borneański gatunek monotypowy Borneo, za wyjątkiem południowej części (Indonezja, Malezja i Brunei); zakres wysokości: do 1600 m n.p.m. DC: 30–36 cm
DO: 37–41 cm
MC: 1,1–1,4 kg
 LC 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski,  DD gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia.

Uwagi

  1. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

  1. 1 2 H.Ch. Robinson & C.B. Kloss. Aeromys, a new genus of flying-squirrel. „Journal of the Federated Malay States Museums”. 6, s. 23, 1915. (ang.).
  2. 1 2 3 Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 197. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol.  ang.).
  3. 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 604. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 J. Koprowski, E. Goldstein, K. Bennett & C. Pereira: Family Sciuridae (Tree, Flying and Ground Squirrels, Chipmunks, Prairie Dogs and Marmots). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 777–778. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Aeromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-23].
  6. 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 387. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. Jaeger 1959 ↓, s. 9.
  8. Jaeger 1959 ↓, s. 160.
  9. C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-04-25]. (ang.).
  10. Taxonomy: Aeromys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-04-25]. (ang.).

Bibliografia