Pseudowigorczyk lucernowiec

Pseudowigorczyk lucernowiec^[1] (Rophitoides canus^[2]) – gatunek pszczół z rodziny smuklikowatych, zaliczany do pszczół samotnic^[1]. Występuje w Europie i Azji, od Francji na zachodzie po Mongolię i Chiny na wschodzie^[3].

Jedyny polski przedstawiciel rodzaju Rophitoides. Od blisko spokrewnionych i podobnych wigorczyków (Rophites), do których czasami jest zaliczany^[4], różni się brakiem kolców z przodu głowy u samic oraz kształtem szóstego sternitu u samców^[1]. Nazwa łacińska rodzaju Rophitoides oznacza „podobny do Rophites”^[2], epitet gatunkowy canus natomiast – „szary, siwy”, co nawiązuje do koloru owłosienia^[2].

Gatunek gnieździ się w ziemi, często tworząc duże agregacje gniazd^[1]. Główny tunel ma 3-3,5 mm średnicy i schodzi pionowo w dół, ma odchodzące od niego boczne korytarze^[5]. Na ich końcu znajdują się komórki gniazdowe, ułożone pojedynczo lub po kilka w grupie^[5]. Po ukończeniu budowy komórek samica zasypuje prowadzący do niej boczny korytarz^[5]. Komórki gniazdowe są ułożone długą osią w poziomie i mogą znajdować się między 8 a 30 cm pod ziemią^[5]. Larwy przędą kokon, ich ciało wewnątrz kokonu jest pokryte błyszczącą substancją, prawdopodobnie mającą zapobiegać utracie wody^[5].

Specjalista pokarmowy, samice zbierają pyłek z roślin motylkowych, głównie lucerny^[1][2]. Dorosłe osobniki latają w od czerwca do sierpnia^[2].