Wiktor Mirny
.jpg) | |
 rotmistrz | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 Pułk Ułanów Wielkopolskich → 16 Pułk Ułanów Wielkopolskich |
| Stanowiska |
dowódca szwadronu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _4r_BAR.svg.png){kind=small}  | |
Wiktor Mirny (ur. 6 grudnia 1888 w Łowiczu, zm. 1940 w ZSRR) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 6 grudnia 1888 w Łowiczu jako syn Seweryna[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 2 pułku Ułanów Wielkopolskich, w którym od 15 września 1919 był dowódcą II szwadronu[2]. Z tym oddziałem walczył w wojnie polsko-bolszewickiej; w randze porucznika jako dowódca II szwadronu[3][4][5]. Został ranny[6]. Po wojnie powrócił do macierzystej jednostki, przemianowanej na 16 pułk Ułanów Wielkopolskich, stacjonującej w garnizonie Bydgoszcz[7]. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9][10]. W latach 20. służył w 16 pułku ułanów (1923, 1924, 1928)[11][12][13]. Później został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 jako emerytowany rotmistrz był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[14].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 wkrótce został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-81 oznaczony numerem 1946)[15]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3362 (za czyny pod miejscowością Szczurowice[16]; przyznany w 1921[17])
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie[18]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[19]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[19]
Przypisy
- ↑ Wiktor Mirny. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 16.
- ↑ XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 21, 28.
- ↑ 16 Pułk Ułanów Wielkopolskich im. gen. Gustawa Orlicz-Dreszera. gimbukowiec.republika.pl. [dostęp 2014-12-08].
- ↑ Eugeniusz Śliwiński: Garnizon Leszno w okresie międzywojennym 1920 - 1939. historia.leszno.pl. [dostęp 2014-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 sierpnia 2016)].
- ↑ XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 41.
- ↑ XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 36.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 681.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 603.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 345.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 631.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 571.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 305.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 847.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 62. [dostęp 2014-10-27].
- ↑ XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 42.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3106 z 30 czerwca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 28, poz. 1123)
- ↑ XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 43.
- 1 2 Na podstawie fotografii
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- XV-lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich 1919–1934. Bydgoszcz: 1934.