Wiktor Nitka
 | |
 bosmanmat | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 lutego 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 sierpnia 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1920 |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
.png){kind=small}
Wiktor Nitka (ur. 24 lutego 1898 we Lwowie, zm. 18 sierpnia 1920 w Radziwiu) – żołnierz armii austro-węgierskiej, wachmistrz Armii Polskiej, bosmanmat Marynarki Wojennej w II RP, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko–bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 24 lutego 1898 we Lwowie w rodzinie Leona i Marii z d. Pennar[1]. Wcielony do armii austro-węgierskiej. Od listopada 1918 żołnierz Armii Polskiej we Włoszech. Wrócił w 1919 wraz z Armią Hallera do Polski. W stopniu wachmistrza od czerwca 1919 brał udział w walkach m.in. pod Rawą Ruską i Lwowem. Przeniesiony do Flotylli Wiślanej, gdzie służył na statku Stefan Batory. Zginął 18 sierpnia 1920 podczas obrony dolnej linii Wisły w okolicach Płocka w walce z Armią Czerwoną. Został pochowany w Radziwiu. Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari[2]. Był kawalerem.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3133[1] – pośmiertnie, 1921[2]
Przypisy
- 1 2 Polak (red.) 1991 ↓, s. 105.
- 1 2 Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 10.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2025-04-03].