Wiktor Romanowski
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
7 kwietnia 1921 |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png){kind=small} | |
Wiktor Romanowski (ur. 2 listopada 1899 w Ciemnohajcach[1], zm. wiosną 1940 w Kalininie) – polski duchowny prawosławny, kapelan wojskowy w stopniu majora, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Był synem Konstantego i Wiery z Włodzimirskich[2][3]. Studiował w seminarium duchownym w Żytomierzu oraz na Uniwersytecie Kijowskim (historia i filozofia). Ukończył Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Warszawie[3]. Został wyświęcony na księdza 7 kwietnia 1921[2].
W prawosławnym duszpasterstwie wojskowym pełnił funkcje kapelana pomocniczego garnizonu we Włodzimierzu Wołyńskim od 1930[3]. Został mianowany kapelanem rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1932[3]. Do służby czynnej został powołany w stopniu starszego kapelana z 1 lipca 1935[3]. Sprawował stanowisko dziekana Okręgu Korpusu nr I[3]. Ponadto był kapelanem Policji Państwowej[3][4][5]. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[2][3].
We wrześniu 1939 przewidziany był na kapelana w szpitalu polowym Uniwersytetu Warszawskiego, który miał być ewakuowany do podziemi kościoła Św. Krzyża w Warszawie[6]. W nieznanych okolicznościach trafił do niewoli sowieckiej, był więźniem obozu w Ostaszkowie (według innej wersji on i inny prawosławny kapelan ks. Szymon Fedorońko byli więzieni w Starobielsku[7]). Ks. Kamil Kantak odnotował we wspomnieniach, że w rozmowach z kapelanami katolickimi Romanowski zazdrościł im celibatu, martwiąc się o pozostawioną w Warszawie rodzinę – żonę i dzieci[8]. Został zamordowany w Twerze. W listopadzie 2007 awansowano go pośmiertnie na podpułkownika. W części literatury katyńskiej wymieniany jako „Romanienko”[2].
Upamiętnienie
12 maja 2019 w Kalwarii Pacławskiej odbyła się uroczystość związana z odsłonięciem oraz poświęceniem tablicy pamiątkowej i Alei Dębów Pamięci Kapelanów Katyńskich przy kaplicy „Ukrzyżowanie”. Wśród 32 kapelanów wojskowych różnych wyznań, zamordowanych w Katyniu i innych miejscach kaźni w 1940, jest wymieniony ppłk Wiktor Romanowski[9][10][11].
18 marca 2025 roku podczas wiosennej sesji Soboru Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego podjęto decyzję o kanonizacji Męczenników Katyńskich – duchownych i wiernych polskiej Cerkwi zamordowanych przez NKWD wiosną 1940 roku, wśród których znalazł się o. ppłk Wiktor Romanowski[12].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Kapelani Wojska Polskiego pomordowani na Wschodzie 1940-1941 (red. Barbara Tarkowska), Warszawa-Mińsk Mazowiecki 2013, s. 269.
- 1 2 3 4 Kapelani w Wojsku Polskim..., dz. cyt., s. 69.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Miednoje Tom I. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. s. 760. [dostęp 2020-05-06].
- ↑ Katyń 1940, ROMANOWSKI [online], Katyń 1940 [dostęp 2022-03-13] (pol.).
- ↑ WIKTOR ROMANOWSKI — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2022-03-13].
- ↑ Wiesław Jan Wysocki: Kapelani wrześniowi. Służba duszpasterska w Wojsku Polskim w 1939 r. : dokumenty, relacje, opracowania : praca zbiorowa. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm,, 2001, s. 553.
- ↑ Stefan Dudra: Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny w obszarze polityki wyznaniowej. Warszawa: Scholar, 2019, s. 296.
- ↑ Kapelani w Wojsku Polskim..., dz. cyt., s. 70.
- ↑ Stanisław Gęsiorski, KALWARIA PACŁAWSKA: Poświęcenie Alei Dębów Pamięci Kapelanów Katyńskich [online], Archidiecezja Przemyska [dostęp 2025-01-28] (pol.).
- ↑ Paweł Rohuń, Poświęcenie Alei Dębów Pamięci Kapelanów Katyńskich | Archidiecezja Przemysko-Warszawska Kościoła Greckokatolickiego w Polsce [online], 13 maja 2019 [dostęp 2025-01-28] (pol.).
- ↑ Kalwaria Pacławska. Poświęcenie Alei Dębów Pamięci Kapelanów Katyńskich i Odsłonięcie Pamiątkowej Tablicy [online], santiago.org.pl, 12 maja 2019 [dostęp 2025-01-28] (pol.).
- ↑ ORTHODOX | Wiosenna sesja Św. Soboru Biskupów [online], www.orthodox.pl [dostęp 2025-05-26].
Bibliografia
- Убиты в Калинине, захоронены в Медном: Księga Pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Ostaszkowie, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). T. 2: Биограммы польских военнопленных M–Я. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2019. ISBN 978-5-6041921-5-3.