Wilhelm Tippe
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia |
12 września 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
II zastępca komendanta |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
Wilhelm Kazimierz Tippe[a] (ur. 12 września 1891 w Tarnowie[2], zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Adolfa i Marii z Nowaków urodzony 12 września 1891 w Tarnowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii[3][2]. Absolwent szkoły powszechnej i uczeń c. k. III Gimnazjum w Krakowie (do klasy VI w roku szkolnym 1907/1908). W 1911 zakończył naukę w VIII klasie i zdał maturę w c. k. Gimnazjum V w Krakowie[4]. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1913 zdał I egzamin państwowy[3][5]. Jednocześnie pracował w krakowskim magistracie.
W 1914 został powołany do cesarskiej i królewskiej armii i wcielony do 2 pułku artylerii ciężkiej. Następnie, na własną prośbę, został przeniesiony do 40 pułku piechoty, a później do 89 pułku piechoty[3]. Ukończył szkołę oficerską, mianowany chorążym w 1915, a w 1916 podporucznikiem. Od marca 1918 w niewoli rosyjskiej.
Od 11 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Dostał przydział do Legii Oficerskiej, walczył o Przemyśl. Po rozwiązaniu Legii, przeniesiony do 8 pułku piechoty Legionów. Porucznikiem mianowany w 1919. Walczył w wojnie polsko-ukraińskiej, a następnie wojnie polsko-bolszewickiej jako adiutant V Brygady Piechoty Legionów.
W okresie międzywojennym do 1931 służył nadal w 8 pułku piechoty Legionów. Dowodził kompanią i szkołą podoficerską. Na stopień kapitana awansował w 1924. W marcu 1931 został przeniesiony do Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu[6][7] na stanowisko dowódcy kompanii[2]. Na stopień majora awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 20. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8][9]. W marcu 1939 w dalszym ciągu pełnił służbę w rawickim kor pusie na stanowisku II zastępcy komendanta (kwatermistrza)[10].
W czasie kampanii wrześniowej. po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany w Charkowie przez funkcjonariuszy NKWD i potajemnie pogrzebany w mogile zbiorowej w Piatichatkach[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[11]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod pozycją 3359[2].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Awanse
- podporucznik – 1916
- porucznik – 1919
- kapitan – 1924
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4887[3][13]
- Krzyż Walecznych nr 5786[14]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938)[15]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[16][14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
- Państwowa Odznaka Sportowa[17]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)[18]
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 266.
- 1 2 3 4 5 6 7 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 560.
- 1 2 3 4 Tippe Wilhelm Kazimierz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.69-6118 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-28].
- ↑ Sprawozdanie 1911 ↓, s. 89, 97, 98.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 560, tu błędnie, że ukończył studia i otrzymał tytuł doktora praw.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 103.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50, 810.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 423.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 28.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 461.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 301.
- 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612. „za zasługi w służbie wojskowej”
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Na podstawie fotografii [1].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.
Bibliografia
- Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum V w Krakowie za rok szkolny 1910/11. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1911.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
