Wilhelm Tippe

Wilhelm Kazimierz Tippe
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

12 września 1891
Tarnów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Korpus Kadetów Nr 3

Stanowiska

II zastępca komendanta

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Wilhelm Kazimierz Tippe[a] (ur. 12 września 1891 w Tarnowie[2], zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Adolfa i Marii z Nowaków urodzony 12 września 1891 w Tarnowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii[3][2]. Absolwent szkoły powszechnej i uczeń c. k. III Gimnazjum w Krakowie (do klasy VI w roku szkolnym 1907/1908). W 1911 zakończył naukę w VIII klasie i zdał maturę w c. k. Gimnazjum V w Krakowie[4]. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1913 zdał I egzamin państwowy[3][5]. Jednocześnie pracował w krakowskim magistracie.

W 1914 został powołany do cesarskiej i królewskiej armii i wcielony do 2 pułku artylerii ciężkiej. Następnie, na własną prośbę, został przeniesiony do 40 pułku piechoty, a później do 89 pułku piechoty[3]. Ukończył szkołę oficerską, mianowany chorążym w 1915, a w 1916 podporucznikiem. Od marca 1918 w niewoli rosyjskiej.

Od 11 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Dostał przydział do Legii Oficerskiej, walczył o Przemyśl. Po rozwiązaniu Legii, przeniesiony do 8 pułku piechoty Legionów. Porucznikiem mianowany w 1919. Walczył w wojnie polsko-ukraińskiej, a następnie wojnie polsko-bolszewickiej jako adiutant V Brygady Piechoty Legionów.

W okresie międzywojennym do 1931 służył nadal w 8 pułku piechoty Legionów. Dowodził kompanią i szkołą podoficerską. Na stopień kapitana awansował w 1924. W marcu 1931 został przeniesiony do Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu[6][7] na stanowisko dowódcy kompanii[2]. Na stopień majora awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 20. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8][9]. W marcu 1939 w dalszym ciągu pełnił służbę w rawickim kor pusie na stanowisku II zastępcy komendanta (kwatermistrza)[10].

W czasie kampanii wrześniowej. po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany w Charkowie przez funkcjonariuszy NKWD i potajemnie pogrzebany w mogile zbiorowej w Piatichatkach[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[11]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod pozycją 3359[2].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Awanse

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Uwagi

  1. W marcu 1932 ogłoszono sprostowanie imienia i daty urodzenia kpt. Kazimierza Tippego z „Kazimierz ur. 12 listopada 1891” na „Wilhelm Kazimierz ur. 12 września 1891”[1].

Przypisy

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 266.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 560.
  3. 1 2 3 4 Tippe Wilhelm Kazimierz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.69-6118 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-28].
  4. Sprawozdanie 1911 ↓, s. 89, 97, 98.
  5. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 560, tu błędnie, że ukończył studia i otrzymał tytuł doktora praw.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 103.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50, 810.
  8. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 423.
  9. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 28.
  10. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 461.
  11. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  12. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  13. Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 301.
  14. 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50.
  15. M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612. „za zasługi w służbie wojskowej”
  16. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  17. Na podstawie fotografii [1].
  18. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.

Bibliografia

  • Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum V w Krakowie za rok szkolny 1910/11. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1911.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.