Wincenty Bogdanowski
 Popiersie Wincentego Bogdanowskiego w Parku Strzeleckim | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg.png){kind=small} | |
Wincenty Bogdanowski (ur. 31 stycznia 1894 w Ślemieniu, zm. 2 września 1982 w Krakowie) – polski prawnik i działacz społeczny. Ojciec Janusza, dziadek Moniki.
Życiorys
W latach 1905-1913 uczęszczał do wadowickiego Gimnazjum, które ukończył z wyróżnieniem[1]. Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskując tytuł doktora praw w 1919. Dyrektor Zakładów Porcelany w Ćmielowie (1929). Radny (1935), i wiceprezydent Krakowa (1939). Pełnił funkcję członka Rady Przybocznej Miasta Krakowa (1939-). W czasie II wojny światowej współpracował z rządem londyńskim i był majorem Małopolskiego Oddziału AK. Z jego inicjatywy w 1950 utworzono Wydział Ceramiczny AGH. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami[2].
W 1957 doprowadził do reaktywacji Bractwa Kurkowego w Krakowie, pełniąc tam funkcję prezesa.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[3] (pas 25, zach.).
Przypisy
- ↑ Wincenty Bogdanowski (1894-1982)
- ↑ Wincenty Bogdanowski na stronie Poczet Krakowski
- ↑ Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003 s.108
Bibliografia
- Encyklopedia Krakowa, Kraków 2000.