Witold Piwnicki
.jpg) Witold Piwnicki, 1882 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
Witold Piwnicki herbu Lubicz (ur. 14 czerwca 1851 w Gulbinach (powiat rypiński), zm. 16 marca 1932 w Mosinie[1]) – polski malarz. Zajmował się malarstwem batalistycznym i portretowym, a także malarstwem ilustrującym dzieła literackie. Na wielu obrazach przedstawiał konie.
Życiorys
Studia rozpoczął w połowie października 1867 w Monachium w klasie malarstwa starożytności (Antikenklasse) Akademii Sztuk Pięknych u Aleksandra Wagnera (immatrykulacja: 24 VII 1868 r.)[2]. W Monachium spotykał się z Maksymilianem Gierymskim oraz Juliuszem Kossakiem. W roku 1871 otrzymał brązowy medal za obraz „Pracownia Alchemika”. Kontynuował studia w Rzymie u Francesco Coghettiego. Po powrocie do kraju studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Jana Matejki. W latach 1878–1879 studiował w Dreźnie. W roku 1896 stał się członkiem Kunstvereinu w Monachium.
Około roku 1877 namalował swój najbardziej znany obraz „Bitwa pod Cecorą 1620”, który w roku 1883 ofiarował Muzeum Narodowemu w Krakowie. Swoje obrazy wystawiał najczęściej w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, a także w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, w warszawskim Salonie Krywulta, w Towarzystwie Przyjaciół Nauk w Poznaniu oraz w Wiedniu, Dreźnie i Monachium.
Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Trąbinie (obecnie w województwie kujawsko-pomorskim).
Bibliografia
Przypisy
- ↑ dane biograficzne i nekrolog na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ I. Królewska Akademia Sztuk Pięknych..., [w:] H. Stępień, M. Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914 (materiały źródłowe), wyd. II, Kraków: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Chors, 1994, s. 9, ISBN 83-903086-1-4.