Kwas antymonawy

Kwas antymonawy
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	triwodorotlenek antymonu, wodorotlenek antymonu(3+), wodorotlenek antymonu(III) (formy jonowe)
podst.	trihydroksystyban (forma kowalencyjna)
addyt.	trihydroksydoantymon (forma kowalencyjna)
wodor.	triwodoro(trioksydoantymonian) (forma kowalencyjna)
	Inne nazwy i oznaczenia
półsyst.	kwas antymonawy, kwas styborawy (formy kowalencyjne)
Stocka	kwas antymonowy(III) (forma kowalencyjna), wodorotlenek antymonu(III) (forma jonowa)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Sb(OH); 3, H; 3SbO; 3
Masa molowa	172,78 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	39349-74-1
PubChem	19362114
DrugBank	DB02453
SMILES
	[OH-].[OH-].[OH-].[Sb+3]
InChI
	InChI=1S/3H2O.Sb/h3*1H2;/q;;;+3/p-3
	InChIKey
	SZOADBKOANDULT-UHFFFAOYSA-K
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.

Kwas antymonawy, H
3SbO
3, wodorotlenek antymonu(III), Sb(OH)
3 – hipotetyczny nieorganiczny związek chemiczny, w którym antymon występuje na III stopniu utlenienia. Istnienie tego związku nawet w roztworze jest wątpliwe. Znane są jedynie jego sole (antymoniny). Próby otrzymania H
3SbO
3 m.in. poprzez zakwaszenie roztworów antymoninów prowadzą jedynie do powstania białego, bezpostaciowego osadu uwodnionego tritlenku diantymonu o różnej zawartości wody (Sb
2O
3·nH
2O), który stopniowo ulega dehydratacji do bezwodnej postaci krystalicznej (Sb
2O
3)^[2].

Przypisy

1 2 Neil G.N.G. Connelly Neil G.N.G. i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, s. 129, ISBN 978-0-85404-438-2 (ang.).
↑ Die Stickstoffgruppe (Pentele), [w:] NilsN. Wiberg NilsN., EgonE. Wiberg EgonE., Arnold FrederikA.F. Holleman Arnold FrederikA.F., Anorganische Chemie, wyd. 103, t. 1, Grundlagen und Hauptgruppenelemente, Berlin: De Gruyter, [cop. 2017], s. 971–972, ISBN 978-3-11-026932-1 .

[RedBook-1] 1 2 Neil G.N.G. Connelly Neil G.N.G. i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, s. 129, ISBN 978-0-85404-438-2 (ang.).

[2] Die Stickstoffgruppe (Pentele), [w:] NilsN. Wiberg NilsN., EgonE. Wiberg EgonE., Arnold FrederikA.F. Holleman Arnold FrederikA.F., Anorganische Chemie, wyd. 103, t. 1, Grundlagen und Hauptgruppenelemente, Berlin: De Gruyter, [cop. 2017], s. 971–972, ISBN 978-3-11-026932-1 .

[1]

[2]