Wojciech Bober
 kapitan intendent | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
45 pułk piechoty Obrony Krajowej |
| Stanowiska |
płatnik |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png){kind=small}    | |
.png){kind=small}
Wojciech Bober (ur. 19 stycznia 1891 w Lutczy k. Rzeszowa, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Dominika i Zofii z Gaborskich[1]. Absolwent gimnazjum z maturą w Przemyślu (1920). Powołany do armii austriackiej, zasadniczą służbę wojskową odbył w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 45 w Przemyślu[2]. Po wybuchu I wojny światowej wcielony ponownie do armii i skierowany jako oficer gospodarczy na front wschodni. W 1916 dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do grudnia 1918[3].
W marcu 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 2 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu, a następnie do 4 pułku artylerii ciężkiej w Kaliszu[3]. Brał udział w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami[3]. Po ukończeniu kursu dla oficerów gospodarczych (jesień 1920) został awansowany do stopnia podporucznika, rok później do stopnia porucznika. W 1921 komendant gospodarczy Obozu Internowanych nr 16 w Zduńskiej Woli. Jego oddziałem macierzystym był wówczas Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Łódź.
W latach 1921–1928 oficer gospodarczy Szpitala Wojskowego w Kaliszu i Rejonowym Kierownictwie Intendentury[3]. W 1929 przeniesiony do kierownictwa filii Wojskowych Zakładów Zaopatrzenia w Poznaniu. Następne przydziały to Szkoła Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich nr 8 (1930–1934), Centrum Wyszkolenia Żandarmerii (1935–1936) i Lotnicza Szkoła Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu. Pełnił funkcję płatnika. Zbierał bardzo dobre opinię i oceny za służbę w Wojsku Polskim. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 52. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów[4]. W marcu 1939 pełnił służbę w Batalionie Szkolnym Lotnictwa w Świeciu na stanowisku oficera gospodarczego[5].
W czasie kampanii wrześniowej 1939, po agresji ZSRR na Polskę, w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. Między 3 a 5 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji komendanta Obwodu Smoleńskiego NKWD. Figuruje na liście wywózkowej z 5 kwietnia 1940 poz. 22[6]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim[7] i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[8][9]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[10]. Zidentyfikowany pod numerem 143[11][1][12], podczas ekshumacji przeprowadzonej przez Niemców w 1943 i wpisany do dziennika czynności pod datą 15 kwietnia 1943[7], a przy zwłokach znaleziono: dowód osobisty i wizytówkę[13]. Zapisany na liście PCK (AM) pod nr 143[14][7].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[15][16][17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[18][19][20].
Życie prywatne
Żonaty z Jadwigą ze Zmysłowskich, z którą miał córkę Wandę Marię oraz synów: Tadeusza Bolesława, Zbyszka Mieczysława i Eugeniusza Aleksandra[7][3]. Eugeniusz Aleksander (1927–1999) był żołnierzem Armii Krajowej i członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej[21].
Ordery i odznaczenia
Upamiętnienie
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został posadzony Dąb Pamięci przez Zespół Szkół im. Świętej Rodziny w Lutczy, Lutcza 629[23], honorujący Wojciecha Bobera.
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 41.
- ↑ Ryżewski 1994 ↓, s. 424, autor podał, że był to 45 Pułku Piechoty Obrony Krajowej, ale w cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej nie występował pułk piechoty z numerem „45”..
- 1 2 3 4 5 Ryżewski 1994 ↓, s. 424.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 342.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 477.
- ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 610.
- 1 2 3 4 УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 174.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
- ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2024-12-10] (pol.).
- ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 169 [dostęp 2024-12-15] (niem.).
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2024-12-11].
- ↑ Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (42 (328)), pbc.uw.edu.pl, 16 października 1948, s. 4 [dostęp 2024-12-15] (pol.).
- ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 77.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 28 [dostęp 2024-12-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Teresa Masłowska, Jeśli zapomnę o Nich, 2012, s. 19.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Lista Bohaterów zgłoszonych w Programie „Katyń ... ocalić od zapomnienia”. Stowarzyszenie Parafiada. [dostęp 2020-06-01]..
Bibliografia
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Wacław Ryżewski. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), 1994. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. ISSN 0043-7182.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.