Wojciech Kasprzycki

Wojciech Seweryn Kasprzycki

Data i miejsce urodzenia	1922 Poznań
Data i miejsce śmierci	30 marca 1989 Poznań
Zawód, zajęcie	architekt

Wojciech Seweryn Kasprzycki (ur. 1922 w Poznaniu, zm. 30 marca 1989 tamże^[1]) – polski architekt i urbanista.

Ukończył studia na Wydziale Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu (1945–1950) oraz na takim samym wydziale na Politechnice Wrocławskiej (1962–1964). Aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa w 1947 i skazany na więzienie we Wronkach (5 lat). Po roku zwolniony decyzją Bolesława Bieruta. W latach 1948–1949 współpracował ze Stanisławem Pogórskim. Od 1949 do 1950 pozostawał w dyrekcji budowy nowej elektrowni w Poznaniu. Od 1951 pracował w Miastoprojekcie w Poznaniu. Od 1965 wykładowca PWSSP w Poznaniu. Od 1969 do 1981 w Przedsiębiorstwach Konserwacji Zabytków. Był tu głównym projektantem rewaloryzacji tarasów pałacu Sanssouci oraz pałacu Neue Kammern w Poczdamie (1978–1980). Realizował też kościoły na terenie Wielkopolski, Pomorza i Śląska (np. kościół św. Jerzego w Poznaniu i kościół Świętej Rodziny^[2] tamże^[3])^[4].

Został pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu^[5].

We współpracy z Bogdanem Celichowskim i Włodzimierzem Wojciechowskim:

• osiedle Grunwald w Poznaniu,
• osiedle Świerczewskiego (Popiełuszki) w Poznaniu (dodatkowo z Tadeuszem Płończakiem),
• osiedle Raszyn w Poznaniu,
• Instytut Technologii Drewna w Poznaniu,
• Klinika Psychiatrii AM w Poznaniu,
• budynki zespołu szkół – Pomnika Tysiąclecia Państwa Polskiego w Gnieźnie (dodatkowo z Jerzym Schmidtem)^[4],
• szkoła muzyczna przy ul. Solnej w Poznaniu^[3].