Wojciech Lenart
| podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 lipca 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 września 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png){kind=small} | |
Wojciech Lenart ps. Michał (ur. 20 lipca 1924 w Warszawie[1], zm. 13 września 1944 tamże) – podporucznik, uczestnik powstania warszawskiego w szeregach II plutonu „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka” Armii Krajowej.
Syn Pauliny i Bonawentury Lenarta – profesora warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Brat podporucznika podharcmistrza Jana Lenarta, który również poległ jako powstaniec.
W 1943 roku ukończył I Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie[2]. Podczas okupacji hitlerowskiej działał w polskim podziemiu zbrojnym. W powstaniu warszawskim walczył ze swoim oddziałem na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Poległ 13 września 1944 w walkach powstańczych przy ul. Książęcej 1 na Czerniakowie. Miał 20 lat. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek baonu „Zośka” na Wojskowych Powązkach w Warszawie wraz z ppor. Januszem Wojtasiewiczem (ps. „Warda”) i ppor. phm. Wiesławem Tyczyńskim (ps. „Olgierd”) (kwatera A20-3-23)[3].
Odznaczony Krzyżem Walecznych.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8
- ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 319. ISBN 83-06-02325-0.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze