Wojciech Woźniak (poeta)

Wojciech Woźniak (ur. 17 czerwca 1946 w Sokołowie Podlaskim[1], zm. 6 września 2003[2]) – polski poeta, publicysta, animator kultury, działacz społeczny[3], związany z Klubem Literackim „Narew”[4], pomysłodawca i redaktor naczelny powstałego w 1989 pisma literacko-kulturalnego „Pracownia”.

Życiorys

Pochodził z rodziny inteligenckiej, był synem Stanisława i Henryki z d. Cimek. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Sokołowie Podlaskim, którą ukończył w 1960, i Technikum Poligraficznego w Warszawie (1965). Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim (1970). W 1968 brał tam udział w strajkach studenckich. W trakcie studiów należał do koła literackiego[1].

Pracował jako nauczyciel w I Liceum Ogólnokształcącym im. gen. J. Bema w Ostrołęce (1970–1974), później jako kierownik działu wydawnictw w Wydziale Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego, następnie w Wojewódzkim Domu Kultury w Ostrołęce, „Tygodniku Ostrołęckim” (dziennikarz i sekretarz redakcji), Muzeum Okręgowym (kierownik działu sztuki), Urzędzie Miejskim (redaktor naczelny „Ratusza Ostrołęckiego”), Ostrołęckim Centrum Kultury. 13 grudnia 1981 został aresztowany za sympatyzowanie z NSZZ „Solidarność”. Od 1990 był przewodniczącym Rady Wojewódzkiej Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej oraz pierwszym prezesem Ostrołęckiego Towarzystwa Muzycznego im. Grażyny Bacewiczówny. Był radnym I kadencji Rady Miasta Ostrołęki[1].

Od 1976 należał do Grupy Poetyckiej, później Klubu Literackiego „Narew”[4]. Uprawiał różne formy publicystyki: felietony, eseje, recenzje. Teksty były zamieszczane, m.in. w „Tygodniku Kulturalnym”, „Twórczości Ludowej”, „Zeszytach Naukowych OTN”, „Warmii i Mazurach”, „Tygodniku Ostrołęckim”, „Rozmaitościach Ostrołęckich”, „Kontaktach”[5]. W latach 1982–1987 publikował felietony w stałej rubryce „Tygodnika Ostrołęckiego” – „Czytane pędem”. Był pomysłodawcą i wieloletnim redaktorem naczelnym powstałego w 1989 pisma literacko-kulturalnego „Pracownia” o zasięgu ogólnopolskim. W Bibliotece „Pracowni” ukazały się m.in. debiuty poetyckie Mariusza Grzebalskiego, Dariusza Sośnickiego i Dariusza Łukaszewskiego[6].

Zajmował się krytyką literacką, zorganizował wiele spotkań literackich i mityngów poetyckich[5]. Opiekował się młodzieżą uzdolnioną literacko. Na początku lat 90. XX wieku założył oficynę wydawniczą przy Ostrołęckim Ośrodku Kultury[1]. W 1987 wydał pracę o Stanisławie Sudrowskim – pisarzu kalwińskim z Ostrołęki (XVI wiek), z nadzieją, „że jako duchowny kalwiński zostanie wreszcie dostrzeżony bez uprzedzeń i przez katolików – w duchu ekumenizmu”. Potrafił analitycznie i ciekawie pisać o ludziach wielkich i zasłużonych, np. o ks. Władysławie Skierkowskim, Zofii Niedziałkowskiej, jak i o tych zwykłych, np. o Henryku Ciszewskim[5]. Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[1].

Był mężem Zofii z d. Karnyskiej, nauczycielki I LO w Ostrołęce, później pracownicy Muzeum Okręgowego w Ostrołęce[1]. Zginęli w wypadku samochodowym po zderzeniu z jeleniem w okolicach Pasymia[2]. Pozostawili dwoje dzieci: Ewę i Adama[1].

Mieszkał w Ostrołęce. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Strzegowie k. Glinojecka[3].

Odznaczenia

Twórczość

  • Stacje, Klub Literacki „Narew” w Ostrołęce przy Oddziale Warszawskim ZLP, Ostrołęka 1982[4]
  • Mit wolnego Kurpia w literaturze, Mazowiecki Ośrodek Badań Naukowych, Ostrołęka 1984, OCLC: (OCoLC)830244231 (katalog BN)
  • Ścieżka i beton (felietony), Klub Literacki NAREW w Ostrołęce przy Oddziale Warszawskim ZLP, Ostrołęka 1985, OCLC: (OCoLC)749852001 (katalog BN)
  • Stanisław Sudrowski z Ostrołęki, pisarz kalwiński z XVI wieku. Szkic o życiu i książkach, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 1987, OCLC: (OCoLC) 69478848 (katalog BN)[7]
  • Poezja pieśni kurpiowskich według wyboru i układu Karola Szymanowskiego, oprac. Wojciech Woźniak, Wojewódzki Ośrodek Kultury, Ostrołęka 1988, zeszyt 2
  • Szkice ostrołęckie, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 1989, OCLC: (OCoLC)802689332 (katalog BN)
  • Poeci znad Narwi. Szkice, recenzje, felietony i wybór wierszy, Oficyna Wydawnicza Ostrołęckiego Ośrodka Kultury, Ostrołęka 1994, ISBN 83-85867-06-6.

Upamiętnienie

W 2005 imię Wojciecha Woźniaka otrzymała Gminna Biblioteka Publiczna w Kadzidle[1][8].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Stanisław Pajka, Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku, Kadzidło: Niezależne Obywatelskie Stowarzyszenie „Kurpik”, 2008, s. 1093–1094, ISBN 83-916349-2-2.
  2. 1 2 Nie żyje Wojciech Woźniak [online], moja-ostroleka [dostęp 2022-10-05].
  3. 1 2 Żegnamy Zofię i Wojciecha Woźniaków [online], ostroleka.pl [dostęp 2022-10-05].
  4. 1 2 3 Teresa Kupiszewska, Grupa Poetycka „Narew”, Ostrołęka: Mazowiecki Ośrodek Badań Naukowych im. Stanisława Herbsta Stacja Naukowa w Ostrołęce, Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Ostrołęce, 1984, s. 11, 12, 16.
  5. 1 2 3 Stanisław Pajka, Wpisani w Kurpiowszczyznę i w serce moje, Ostrołęka: Zarząd Główny Związku Kurpiów, 2003, s. 515–518, ISBN 83-916252-4-9.
  6. ↑ Pracownia [online], katalog.czasopism [dostęp 2022-10-05].
  7. ↑ Maria Rochowicz, Magdalena Kowalewska (red.), Jubileusz 40-lecia Towarzystwa Przyjaciół Ostrołęki 1982-2022, Ostrołęka: Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, 2022, s. 38, ISBN 978-83-64200-63-2.
  8. ↑ Aldona Rusinek, Pozostał w sercach i poetyckim słowie [online], to.com [dostęp 2022-10-05].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.