Daihatsu Zebra
Daihatsu Zebra – samochód osobowo-dostawczy typu mikrovan klasy miejskiej produkowany pod japońską marką Daihatsu w latach 1985–2007.
Pierwsza generacja
 Daihatsu Zebra I | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
Sierpień 1986 |
| Okres produkcji |
1986–1996 |
| Miejsce produkcji | |
| Następca |
Daihatsu Zebra II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
5-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
3935 mm |
| Szerokość |
1560 mm |
| Wysokość |
1860 mm |
| Rozstaw osi |
2080 mm |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne |
Daihatsu Hijet |
| Konkurencja |
Suzuki Carry |
Daihatsu Zebra I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1986 roku.
Model Zebra opracowany został przez Daihatsu w połowie lat 80. XX wieku specjalnie z myślą o rynku indonezyjskim, stanowiąc odpowiedź na dynamicznie rozwijający się w tym kraju rynek niewielkich samochodów osobowo-dostawczych[1].
Samochód powstał na bazie oferowanego m.in. w Japonii modelu Hijet, będąc jego wydłużoną wersją pod kątem rozstawu osi oraz tylnego zwisu[1]. Ponadto, indonezyjskie Daihatsu Zebra pierwszej generacji wyróżniało się oryginalnym projektem przedniej części nadwozia.
Za główną jednostkę napędową, z którym model Zebra był oferowany, Daihatsu obrało 1-litrowy silnik benzynowy zapożyczony z pokrewnego mikrovana Hijet[2].
Sprzedaż
Samochód produkowany i oferowany był głównie z myślą o rynku indonezyjskim. Do dyspozycji nabywców było nie tylko podwozie do zabudowy i pickup ze skrzynią, jak i osobowy van oraz minibus[1]. Poza rodzimym rynkiem, Daihatsu Zebra oferowane było także na eksport do Wietnamu[3].
Silniki
- R4 1.0l Wankel
- R4 1.2l Wankel
Druga generacja
 Daihatsu Zebra II | |
| Inne nazwy |
Daihatsu Citivan |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
Kwiecień 1995 |
| Okres produkcji |
1995–2007 (Indonezja) |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Daihatsu Zebra I |
| Następca |
Daihatsu Gran Max |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
5-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
3835–4052 mm |
| Szerokość |
1560–1770 mm |
| Wysokość |
1825–1892 mm |
| Rozstaw osi |
2070–2080 mm |
| Masa własna |
990–1405 kg (Van) |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
Perodua Rusa |
| Konkurencja |
Suzuki Carry |
%252C_West_Surabaya.jpg)
%252C_West_Surabaya.jpg)
Daihatsu Zebra II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1995 roku.
Druga generacja modelu Zebra została opracowana w połowie lat 90. XX wieku jako konstrucja specjalnie dla rynku indonezyjskiego i państw Azji Wschodniej, przyjmując charakterystyczne obłe proporcje z jednobryłowem nadwoziem o długim przednim zwisie i silnikiem umieszczonym pod fotelami. Samochód zyskał przydomek Espass[4].
Samochód ponownie oferowany był zarówno jako dostawczy lub osobowy van i furgon, a także pod postacią podwozia do zabudowy lub skrzyniowego pickupa.
Gamę jednostek napędowych utworzyły małolitrażowe, czterocylindrowe, szesnastozaworowe silniki benzynowe o pojemności 1,3-litra, 1,5-litra lub 1,6-litra. Dostępne były wyłącznie z pięciobiegową manualną przekładnią biegów[5].
Produkcja pojazdu zakończyła się w październiku 2007 roku po 12 latach rynkowej obecności, a następcą Zebry zostały dwa zupełnie nowe modele - Gran Max i Luxio[6].
Sprzedaż
Głównym rynkiem dla Daihatsu Zebry drugiej generacji był wewnętrzny rynek indonezyjski, gdzie na przestrzeni 12 lat produkcji samochód zdobył tytuł trzeciego najpopularniejszego modelu japońskiego producenta w tym kraju[6]. Samochód zmagał się z awariami układu elektrycznego, które przysporzyły mu negatywnej reputacji[7].
Poza Indonezją, samochód był produkowany i oferowany także w Malezji z myślą o rynkach Azji Wschodniej, gdzie oferowano go pod nazwą Daihatsu Citivan[8] dla odmiany van oraz jako Daihatsu Hijet Maxx w przypadku wariantu pickup[9].
W latach 1998–2003 Daihatsu Zebra jako skrzyniowy pickup oraz osobowy van produkowane było również na licencji w Chinach przez tamtejsze przedsiębiorstwo Wuling jako Wuling LZW6370[10].
W 2010 roku Daihatsu Zebra zostało wykorzystane przez włoskie przedsiębiorstwa FAAM oraz Magneti Marelli do celu budowy prototypu dwóch samochodów dostawczych o napędzie w pełni elektrycznym[11], nadając mu inne wypełnienie reflektorów.
Silniki
- R4 1.3l
- R4 1.5l
- R4 1.6l
Przypisy
- 1 2 3 Daihatsu Zebra, Perjalanan Salah Satu Perintis Minibus di Indonesia. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Daihatsu, Rajanya Mobil Tiga Silinder di Indonesia. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Mengenal Sejarah Produk Minivan Daihatsu. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Nostalgia Daihatsu Zebra Espass, Minibus yang Punya Bentuk Aerodinamis. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Daihatsu Zebra Espass S91 / S92. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- 1 2 Daihatsu Stop Produksi Zebra. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Pusing Daihatsu Zebra Espass Sering Mogok? Penyebabnya Karena Ini. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Daihatsu Citivan. [dostęp 2021-04-19]. (ang.).
- ↑ Daihatsu Hijet Maxx. [dostęp 2021-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-19)]. (ang.).
- ↑ History: the Wuling LZW6370A minivan from China. [dostęp 2021-04-19]. (ang.).
- ↑ FAAM Ecomile. [dostęp 2021-04-19]. (ang.).