Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1936 roku

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1936 roku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Rodzaj

wybory prezydenckie

Data przeprowadzenia

3 listopada 1936 (głosowanie powszechne)

Podstawa prawna

Konstytucja Stanów Zjednoczonych

Głosowanie
poprzednie:
1932		 następne:
1940
Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1936 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1936 roku – trzydzieste ósme wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano ponownie Franklina Delano Roosevelta, a wiceprezydentem na kolejną kadencję został John Nance Garner.

Kampania wyborcza

Podobnie jak poprzednie, wybory prezydenckie w 1936 roku odbywały się w czasie głębokiego kryzysu gospodarczego[1]. Reformy zawarte w programie Nowego Ładu, autorstwa prezydenta Roosevelta sprawiły, że cieszył się on bardzo dużym poparciem społecznym[2]. Konwencja Partii Demokratycznej odbyła się w Filadelfii w dniach 23-27 czerwca 1936, gdzie udzielono poparcia prezydentowi poprzez aklamację[2]. Był to także sygnał pełnego poparcia partii dla polityki Nowego Ładu[3]. Kandydatem Partii Republikańskiej został progresywista Alf Landon[4]. Nominację Union Party zdobył William Lemke, a Socjalistycznej Partii Ameryki – Norman M. Thomas[5]. Założeniem programowym republikanów była krytyka Nowego Ładu, zarzut nadmiernej centralizacji i niekonstytucyjne przejęcie kompetencji Kongresu[4]. Tymczasem Roosevelt zwyciężył zdecydowaną większością głosów, wygrywając we wszystkich stanach, z wyjątkiem Vermont i Maine[6].

Kandydaci

Partia Demokratyczna

Partia Republikańska

Socjalistyczna Partia Ameryki

Union Party

Wyniki głosowania

Głosowanie powszechne odbyło się 3 listopada 1936[5]. Roosevelt uzyskał 60,8% poparcia, wobec 36,5% dla Landona, 1,9% dla Lemkego i 0,4% dla Thomasa[5]. Ponadto, około 320 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[5]. Frekwencja wyniosła 56,9%[7]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Roosevelt uzyskał 523 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów[8]. Na Landona zagłosowało 8 elektorów[8]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Garner, uzyskując 523 głosy, wobec 8 dla Knoxa[8].

W wyniku uchwalenia XX poprawki do Konstytucji zaprzysiężenie odbyło się 20 stycznia, a nie jak dotychczas – 4 marca[2].

Kandydat na prezydenta Partia Głosowanie powszechne Kolegium Elektorów
Głosy Procent
Franklin Delano Roosevelt Partia Demokratyczna 27 757 333 60,8% 523
Alf Landon Partia Republikańska 16 684 231 36,5% 8
William Lemke Union Party 892 267 1,9% 0
Norman Thomas Socjalistyczna Partia Ameryki 187 833 0,4% 0
Łącznie 531
Kandydat na wiceprezydenta Partia Kolegium Elektorów
John Garner Partia Demokratyczna 523
Frank Knox Partia Republikańska 8
Łącznie 531

Przypisy

  1. ↑ Bartnicki 1995 ↓, s. 139.
  2. 1 2 3 Pastusiak 1999 ↓, s. 679.
  3. ↑ Jones 2016 ↓, s. 530.
  4. 1 2 Jones 2016 ↓, s. 531.
  5. 1 2 3 4 US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-10-17]. (ang.).
  6. ↑ Bartnicki 1995 ↓, s. 140.
  7. ↑ Election of 1936. CountingTheVotes. [dostęp 2017-10-17]. (ang.).
  8. 1 2 3 Electoral College Box – 1936. NARA. [dostęp 2017-10-17]. (ang.).

Bibliografia

  • Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.).
  • Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.).
  • Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.