Wzgórze Marii
![]() Wzgórze Marii od południa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
428[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Polanicy-Zdroju ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego ![]() | |
Wzgórze Marii, Twaróg (niem. Schaarberg, Marienhōhe, 428 m n.p.m.) — wzgórze w Sudetach Środkowych w północno-wschodniej części Gór Bystrzyckich w Polanicy-Zdroju, w województwie dolnośląskim.
Wzniesienie ciągnie się wzdłuż prawego brzegu Bystrzycy Dusznickiej, w Polanicy-Zdroju, oddzielając ją od Nowego Wielisławia. Stanowi północno-wschodni kraniec Gór Bystrzyckich[1], chociaż czasem zaliczane jest już do Kotliny Kłodzkiej. Zbudowane z piaskowców ma kształt wydłużonego garbu rozdzielonego doliną Bystrzycy Dusznickiej na północy i Wielisławki na południu[1]. W większości porośnięte lasem świerkowym z domieszką sosny i gatunków liściastych[1]. Pod szczytem na drzewie znajduje się kaplica z obrazem NMP[1].
Przed 1945 Wzgórze Marii było popularnym miejscem spacerów kuracjuszy leczących się w Polanicy, z którego roztaczała się interesująca panorama na centrum uzdrowiska[1]. Obecnie nieco utraciła na atrakcyjności, ponieważ drzewa podrosły i jego walory widokowe ograniczyły się do jednego punktu, poza tym zbocza zostały zabudowane[1].
Na północno-zachodnim zboczu znajduje się cmentarz komunalny, który tak jak nekropolia w Dusznikach-Zdroju położony jest na stoku.

Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 280. ISBN 83-7005-340-8.
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-340-8.
.jpg)



