Xenotilapia melanogenys
| Xenotilapia melanogenys[1] | |||
| (Boulenger, 1898) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Xenotilapia melanogenys | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
brak danych | |||
| Zasięg występowania | |||
![]() Xenotilapia melanogenys spotykane są w wielu rejonach jeziora | |||
Xenotilapia melanogenys[3] – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Hodowana w akwariach[4].
Występowanie
Gatunek endemiczny jeziora Tanganika w Afryce Wschodniej[2].
Opis
Ciało wydłużone, bocznie spłaszczone, o różnorodnym ubarwieniu, szczególnie atrakcyjne w okresie godowym. Szeroki, duży otwór gębowy. Osiągają do 15 cm długości[4].
Warunki w akwarium
| Zalecane warunki w akwarium | |
|---|---|
| Zbiornik | minimum 150 cm piaszczyste dno |
| Temperatura wody | 25–28 °C |
| Twardość wody | twarda 8–25°n |
| Skala pH | 7,5–8,5 |
| Pokarm | żywy, mrożony i suchy |
Rozmnażanie
Ryby spokojne, agresywne jedynie w okresie rozrodu. Tworzą grupy haremowe. Samica składa do 60 ziaren ikry. Xenotilapia melanogenys jest gębaczem – po zapłodnieniu ikra jest inkubowana w pysku samicy. Po 3 dniach narybek zaczyna pływać samodzielnie.
Przypisy
- ↑ Xenotilapia melanogenys, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 Xenotilapia melanogenys, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer’s Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 11 lutego 2013 [dostęp 2013-04-17] (ang.).
- 1 2 Xenotilapia melanogenys (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 13 lipca 2012]
Linki zewnętrzne
- Tomasz Kwiecień: Enantiopus melanogenys. 2000. [dostęp 2012-07-13]. (pol.).

