Pięknogrzybek brzoskwiniowy
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pięknogrzybek brzoskwiniowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Rheubarbariboletus armeniacus (Quél.) Vizzini, Simonini & Gelardi Index Fungorum 244: 1 (2015) | |
Pięknogrzybek brzoskwiniowy, podgrzybek brzoskwiniowy (Rheubarbariboletus armeniacus (Quél.) Vizzini, Simonini & Gelardi) – gatunek grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Rheubarbariboletus, Boletaceae, Boletales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1884 r. Lucien Quélet nadając mu nazwę Boletus armeniacus, później zaliczany był do różnych innych rodzajów. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 2015 r. Simonini & Gelardi, przenosząc go do nowego rodzaju Rheubarbariboletus[1].
- Boletus armeniacus Quél. 1884
- Suillus armeniacus (Quél.) Kuntze 1898
- Versipellis armeniaca (Quél.) Quél. 1886
- Xerocomellus armeniacus (Quél.) Šutara 2008
- Xerocomellus armeniacus (Quél.) Šutara, 2008 var. armeniacus
- Xerocomus armeniacus (Quél.) Quél. 1888
- Xerocomus armeniacus (Quél.) Quél. 1888 f. armeniacus
- Xerocomus armeniacus (Quél.) Quél. 1888 var. armeniacus
- Xerocomus armeniacus var. venosipes Redeuilh 1995
- Xerocomus versicolor var. armeniacus (Quél.) Skirg. 1960[1].
Nazwę podgrzybek brzoskwiniowy zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był także jako podgrzybek wielobarwny, odmiana brzoskwiniowa[2]. Nazwa ta zdążyła się już rozpowszechnić w atlasach grzybów[3]. W 2021 Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego zarekomendowała używanie nazwy pięknogrzybek brzoskwiniowy[4].
Morfologia
Średnica 3–8 cm, początkowo półkulisty, potem spłaszczony. Powierzchnia delikatnie aksamitna o barwie początkowo żółtawej z różowawym odcieniem, potem morelowopomarańczowej lub morelowożółtej z brązowym odcieniem[5].
Rurkowy. Rurki długości 6–12 mm, początkowo jasnożółte, potem zielonkawożółte. Pory o podobnej barwie jak rurki[5].
Cylindryczny, gruby, u podstawy zwężony, często zgięty. Powierzchnia gładka lub delikatnie zamszowata, w górnej części żółtawa, w dolnej brązowoczerwonawa[5].
W kapeluszu jasnożółty, w trzonie żółty z pomarańczowym odcieniem. Po uszkodzeniu błękitnieje, szczególnie w kapeluszu nad rurkami. Smak łagodny, zapach niewyraźny[5].
Występowanie i siedlisko
W Polsce gatunek bardzo rzadki. W literaturze mykologicznej podano tylko 2 jego stanowiska: w Janowie Lubelskim i Kuźnicy Białostockiej[2]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający[6]. Jest na czerwonej liście gatunków zagrożonych także w Belgii, Danii, Słowacji i Niemczech[2].
Siedlisko: cieniste, ciepłe lasy liściaste, głównie pod dębami. Od czerwca do października[5].
Przypisy
- 1 2 3 4 Index Fungorum [online] [dostęp 2015-11-25] (ang.).
- 1 2 3 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ Rekomendacja nr 1/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online], Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów [dostęp 2021-02-20].
- 1 2 3 4 5 Aurel Dermek, Grzyby, 1981, ISBN 83-217-2357-8.
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.